Η λάμψη του Ντραγκόβσκι στο θρίλερ του Δεκαπενταύγουστου για τον Παναθηναϊκό

Ο Παναθηναϊκός πήρε μια σπουδαία πρόκριση κόντρα στη Σαχτάρ, με τον Ντραγκόβσκι να είναι πρωταγωνιστής σε ένα ακόμη θρίλερ τον Δεκαπενταύγουστο.

Το έχει η μοίρα του Παναθηναϊκού κάθε φορά τον δεκαπενταύγουστο να πηγαίνει σε θρίλερ. Πρόπερσι ήταν η επική πρόκριση στη Μασσαλία επί της Μαρσέιγ στα πέναλτι, πέρσι ήταν ο αποκλεισμός από τον Άγιαξ στην ψυχοφθόρο διαδικασία. Φέτος ήταν η τεράστια πρόκριση επί της Σαχτάρ, πάλι στα πέναλτι.

Μια πρόκριση που αλλάζει τα πάντα στον Παναθηναϊκό, κομβική για το υπόλοιπο όλης της χρονιάς. Επιβεβαιώνει την παρουσία του σε League Phase, τουλάχιστον σ’ αυτή του Conference League και σώζει οικονομικά τη χρονιά. Αλλά κυρίως τονώνει την ψυχολογία του. Του δίνει πίστη στις δυνατότητές του. Μια πρόκριση απέναντι σε μια εξαιρετική ομάδα, όπως η Σαχτάρ, που γεμίζει αυτοπεποίθηση και δύναμη στον Παναθηναϊκό για τη συνέχεια. Μια βραδιά παναθηναϊκής ψυχής, που είχε έναν ήρωα…

Η πρόκριση ανήκει στον Ντραγκόβσκι

Ο Μπαρτολομέι Ντραγκόβσκι πέρασε ένα δύσκολο εξάμηνο. Μετά το καταραμένο παιχνίδι των Σερρών και την κακή του ψυχολογία, άκουσε πολλά. Δίκαια και άδικα. Το καλοκαίρι τέθηκε εν αμφιβόλω αρχικά η θέση του στην 11άδα, αλλά σε κάποιες στιγμές ακόμη και η παρουσία του στο τριφύλλι. Όμως ο Ντραγκόβσκι είναι εδώ. Φάνηκε από τα παιχνίδια με τη Ρέιντζερς ότι ο Πολωνός γυρίζει, ακόμη περισσότερο στο πρώτο παιχνίδι με τη Σαχτάρ στο ΟΑΚΑ.

Στην Κρακοβία ήταν ο γνωστός κέρβερος κάτω από την εστία. Κράτησε τον Παναθηναϊκό όποτε χρειάστηκε στα 120 λεπτά και κατέβασε τα ρολά στη διαδικασία των πέναλτι, φέρνοντας στο μυαλό θύμησες από το απίστευτο θρίλερ στη διαδικασία των πέναλτι του παιχνιδιού κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, πριν από σχεδόν ενάμιση χρόνο.

Ο Ντραγκόβσκι έπιασε τρία πέναλτι των Πολωνών (έπεσε σωστά και στα άλλα δύο) και στα χέρια του κράτησε γερά την πρόκριση, δικαιώνοντας πλήρως τον Ρουί Βιτόρια ο οποίος τον στήριξε και τον κράτησε στην 11άδα, παρά τη μεταγραφή του Λαφόντ.

Πρέπει να δει το δάσος

Ο Παναθηναϊκός πανηγυρίζει την είσοδό του σε League Phase, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια σε μια μάλλον προβληματική εμφάνιση. Και αν μέχρι το 81’ είχε τη δικαιολογία ότι έπαιζε με μια άκρως ποιοτική ομάδα όπως η Σαχτάρ, στα υπόλοιπα λεπτά μέχρι τη λήξη της κανονικής διάρκειας και σε όλη την παράταση, δεν μπόρεσε να φανεί τόσο απειλητικός, όσο έπρεπε, παίζοντας με παίκτη παραπάνω. Έλειπε ο δημιουργικός παίκτης, έλειπε επίσης το 8άρι που θα κουβαλήσει την μπάλα.

Οι αδυναμίες του Παναθηναϊκού φωνάζουν από μακριά και οι άνθρωποι της ομάδας καλούνται να πάρουν γρήγορα αποφάσεις, καθώς τα παιχνίδια με τη Σάσμουνσπορ έρχονται πολύ σύντομα. Και η πρόκριση επί της Σαχτάρ τους απαλλάσσει από το τεράστιο άγχος που υπήρχε στο στρατόπεδο της ομάδας.

Για το τέλος, θα μιλήσω για τρεις ανθρώπους. Αρχικά τον προπονητή τερματοφυλάκων Γιώργο Μουντάκη, ο οποίος –μαζί προφανώς με τον Ντραγκόβσκι- ήταν στο επίκεντρο των πανηγυρισμών. Στον Γιώργο Μουντάκη οφείλεται και η αγωνιστική ανάταση του Πολωνού τερματοφύλακα, αλλά και το εξαιρετικό διάβασμα των εκτελέσεων των Ουκρανών.

Δεύτερος, είναι ο Πάλμερ-Μπράουν. Βράχος στην άμυνα. Τέταρτο παιχνίδι που έβγαλε ένα ποιοτικότατο ματς και έκανε όλους τους συμπαίκτες του να φαίνονται καλύτεροι. Κάλυψε αρκετές φορές τον Κώτσιρα, που έπαιζε μόνος του στη δεξιά πλευρά, καθώς ο Τετέ απλά υπήρχε στον αγωνιστικό χώρο, ενώ δίπλα του ο Τουμπά ήταν πάντα σταθερός. Ο Πάλμερ-Μπράουν καθάρισε ψηλά και χαμηλά.

Τρίτος ο Μαξίμοβιτς. Στο τελευταίο του παιχνίδι με τη φανέλα του Παναθηναϊκού κατέθεσε ψυχή. 120 λεπτά δεν σταμάτησε να τρέχει και να πιέζει. Ένας άψογος επαγγελματίας, ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής και σίγουρα το πάθος του και τα χαρακτηριστικά του θα λείψουν από τους πράσινους σε παιχνίδια, όπως αυτό κόντρα στη Σαχτάρ.