By
**Μόνο το ποδόσφαιρο μπορεί να χαρίσει τέτοιες στιγμές. Τόσο έντονα συναισθήματα και τόσες αντιφάσεις μαζεμένες. Ο Παναθηναϊκός πέτυχε μία μεγάλη πρόκριση απέναντι σε έναν… βραζιλιάνικο αντίπαλο Τσάμπιονς Λιγκ που έσφυζε από ποιότητα και έριξε έξι γκολ σε δύο ματς στην Μπεσίκτας. Αλλά στο τριφύλλι δεν έβαλε κανένα.
**Το νέκταρ της επιτυχίας έφερε απίστευτα σκηνικά στα αποδυτήρια στην Κρακοβία. Το πράσινο πάρτι ξεκίνησε κάπως περίεργα. Διότι είναι αν μη τι άλλο οξύμωρο όσο και απολύτως ανθρώπινο ο Ντάνιελ Μαντσίνι να ξεσπάσει. Να βγάλει όλη την ένταση χρόνων από τα εσώψυχά του, εν μέσω ξέφρενων πανηγυρισμών των συμπαικτών του.
**Πέτυχε το νικητήριο πέναλτι με κεραυνό στην εσωτερική πλευρά του δεξιού δοκαριού της εστίας του Ρίζνικ, πανηγύρισε με τη ψυχή του το γκολ-πρόκρισης του Παναθηναϊκού στον αγωνιστικό χώρο κι έγινε ένα κουβάρι με τους υπόλοιπους. Οταν ωστόσο κατευθύνθηκε προς τα αποδυτήρια, δεν άντεξε.
**Πέρασε το φιλμ από μπροστά του. Και ξέσπασε. Σε λυγμούς. Ξεκίνησε όταν ακόμη βρισκόταν στο γήπεδο και συνεχίστηκε στα αποδυτήρια. Κλάμα και των γονέων που έλεγε κάποτε κι ο τεράστιος Χάρυ Κλυν. Ανθρώπινα. Γήινα. Ανδρικά. Κι ας μην κολλάει μία τέτοια αντίδραση με τα στερεότυπα της κοινωνίας που ταλαιπωρούν τους ανθρώπους.
**Προφανώς, ήταν πολλά μαζεμένα μέσα του τα τελευταία χρόνια. Ισως δεν φέρθηκε ο ίδιος στον εαυτό του όπως του άξιζε και σίγουρα δεν δικαίωσε κανέναν με την αγωνιστική του παρουσία. Η κάτω βόλτα είναι μικρή ως έκφραση για να περιγράψει την εξέλιξη που είχε στο τριφύλλι. Πώς είχε ξεκινήσει στον Παναθηναϊκό και πού είχε φτάσει.
**Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, πάγκου-εξέδρας και αμφιβολίας ακόμα και για την παραμονή του στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας. Γυάλινη σφαίρα για ν προβλέψει το μέλλον δεν έχει κανείς, αλλά σίγουρα το χρειαζόταν αυτό το πέναλτι-πρόκριση.
**Ο έτερος «ήρωας» της βραδιάς, ο Μπαρτολομιέι Ντραγκόφσκι, ήταν ο πρώτος που τον αγκάλιασε. Οχι όμως κι ο μοναδικός. Οι ομάδες που θέλουν να σέβονται τον εαυτό τους οφείλουν να λειτουργούν ως οικογένεια. Με το «εμείς» πάνω από το «εγώ» του καθενός.
**Ο Ντραγκόφσκι πήρε αγκαλιά τους πάντες. Αλλά δεν ξέσπασε. Εμεινε ήρεμος στην καταιγίδα των πανηγυριών. Ο Παναθηναϊκός στην Κρακοβία ξόρκισε, επιτέλους, τους δαίμονες της γκίνιας.
**Το ποδόσφαιρο του έδωσε πίσω όσα του είχε πάρει στα προηγούμενα ματς. MVP οι αντίπαλοι τερματοφύλακες στα τρία πρώτα ματς, MVP ο δικός του τερματοφύλακας στο τέταρτο και φαρμακερό.
**Δοκάρι εξ επαφής ο Πελίστρι στη Σκωτία με τη Ρέιντζερς, δοκάρι εξ επαφής ο Νέβερτον στην Κρακοβία για τη Σαχτάρ στο φινάλε, χωρίς περιθώρια αντίδρασης. Γι’ αυτό το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς. Των συναισθημάτων. Του Απρόβλεπτου. Της κ…ας.
**Παρεμπιπτόντως, η κορυφαία στιγμή του πράσινου πανηγυριού κόλλησε με γάντι και με το τραγούδι που έκανε… πάταγο στα πράσινα αποδυτήρια της Κρακοβίας.
**«Το γλέντι». Ητοι… «μάτια μου εγώ για σένα έχω, έρωτα που άλλον δεν αντέχω». Πανικός σ’ όλη τη χωρά αυτό το καλοκαίρι. Πανικός και στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού ξημερώματα δεκαπεντάγουστου στην Πολωνία.
**Επαιζε στη διαπασών στα αποδυτήρια. Οι παίκτες το γλένταγαν με τη ψυχή τους, με τους Ελληνες μπροστάρηδες για ευνόητους λόγους. Αν και ο πρωταγωνιστής ήταν άλλος. Ο Ρουί Βιτόρια!
**Ναι ο Βιτόρια. Με τον Πορτογάλο να χορεύει (!) «Το γλέντι», έγινε το «έλα να δεις». Τα χαμόγελα αδιανόητα. Πακέτο με τα γέλια, τα… σπρωξίματα μεταξύ των παικτών, του τύπου Ελένη Μενεγάκη απ’ τα παλιά. Πάρτι δυνατό και… γλέντι ανάλογο της περίστασης.
**Στην πτήση της επιστροφής με το τσάρτερ της Aegean οι παλμοί και κατ’ επέκταση οι ρυθμοί είχαν πέσει στα Τάρταρα. Μόνο ο Σιώπης ήταν non stop. Ο ορισμός του ακομπλεξάριστου αυτό το παλικάρι.
**«Εντάξει, δεν υπήρχε άλλος παίκτης, για αυτό βάρεσα εγώ το πέναλτι. Ξεκάθαρα… » έλεγε. Και συμπλήρωνε ανακουφισμένος: «Πάλι καλά, περάσαμε».
**Η ομάδα μπήκε στο αεροπλάνο στις 2 το πρωί ώρα Πολωνίας και η υποδοχή έγινε με τον ύμνο του συλλόγου. «Παναθηναϊκέ, Παναθηναϊκέ μεγάλε και τρανέ».
**Οπως έπρεπε. Και όποιος ήθελε μπορούσε να πιει βότκα κεράσι. Χωρίς υπερβολές. Ενα ποτηράκι. Οσοι ήταν με πολιτικά, είχαν τη δυνατότητα να πιουν και παραπάνω.
**Το νέκταρ της πρόκρισης, εντούτοις, ήταν από μόνο του υπεραρκετό. Λίγο πριν την προσγείωση ο πιλότος ήταν ξεκάθαρος: «Συγχαρητήρια για την πρόκριση. Σας εύχομαι και το πρωτάθλημα που τόσο πολύ θέλουμε και να μην ξεχνάτε ότι παίζετε στην καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Και στον καλύτερο σύλλογο στον κόσμο. Πάνω απ’ όλα υγεία σε όλους και χρόνια πολλά στον Μλαντένοβιτς».
**Μετά το χειροκρότημα για τον εορτάζοντα Σέρβο, ο Φώτης Ιωαννίδης κλήθηκε στο πιλοτήριο. Η αποστολή επέστρεψε στην Αθήνα λίγο πριν τις 5 το πρωί. Ολοι ήταν στην τσίτα. Κανείς δεν είχε λυγίσει.
**Οπως δεν λύγισαν και οι 150 φίλοι του Παναθηναϊκού που ταξίδεψαν μέχρι την Κρακοβία και έστησαν το δικό τους πάρτι στην εξέδρα παρότι είχαν απέναντι 13 χιλιάδες. Δεν σταμάτησαν ούτε δευτερόλεπτο να τραγουδούν. Και τους… κατάπιαν. Οπως ο «Ντράγκο».
Comments