Το άγχος, μεγάλο – Το «πρέπει», τεράστιο!

Ο Παναθηναϊκός έκανε τη «δουλειά» στην Τουρκία και τώρα ήρθε η ώρα να το χαρεί, αλλά και να δώσει χαρά στον κόσμο του

Μπορεί ο Παναθηναϊκός να είχε εξασφαλίσει την ευρωπαϊκή του παρουσία στο Conference μετά την πρόκρισή του επί της Σαχτάρ, αλλά η όρεξή του είχε μεγαλώσει και η ανάγκη για το κάτι παραπάνω ήταν εκεί, για ένα σωρό λόγους: για τα έσοδα, για το πρεστίζ, για την προοπτική που δίνει η συμμετοχή στη League Phase του Europa, για τον κόσμο, για να μπορέσει – έστω και στις τελευταίες μέρες των μεταγραφών – να δελεάσει κάποιο μεγαλύτερο όνομα, που μπορεί να μην ψηνόταν να παίξει στο «ταπεινό» Conference, αλλά ίσως και τον ιντριγκάρει λίγο περισσότερο το πιο λαμπερό Europa.

Το «Ιερό Δισκοπότηρο» σαφώς και είναι η συμμετοχή στο Champions League, αλλά ακόμα κι αν ο Παναθηναϊκός είχε περάσει τους Ρέιντζερς, δύσκολα θα κατάφερνε να βρεθεί εκεί. Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, δεν είναι ακόμα «έτοιμος» για τη League Phase του Champions League, δεν έχει «ψηλώσει» ακόμα ποδοσφαιρικά για να πέσει σε τόσο βαθιά νερά. Ήταν όμως έτοιμος για την «προαγωγή» από το Conference πέρυσι, στο Europa φέτος, ένας προβιβασμός που δικαιώνει αυτούς που στήριξαν και διατήρησαν το Ρουί Βιτόρια, τη δουλειά που έκανε ο Πορτογάλος στην προετοιμασία, τις μεταγραφές ουσίας που έγιναν και τον συνολικό σχεδιασμό, που έγινε με τέτοιο τρόπο, ώστε ο Παναθηναϊκός να ξεκινήσει τη σεζόν όπως έπρεπε.

Masterclass στην Σαμψούντα

Δεν άρεσε σε κάποιους η εικόνα του Παναθηναϊκού στην Τουρκία ή δεν τους άρεσε με τη Σαχτάρ ή δεν ξέρω κι εγώ πού αλλού. Ήθελαν προφανώς «jogo bonito» και ποδοσφαιρική αλεγρία, γκολ και θέαμα και φάσεις πολλές για να χαρεί η ψυχή τους. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που είδαν θέαμα και ευκαιρίες στα δυο ματς με τους Ρέιντζερς αλλά δεν είδαν πρόκριση και πάλι γκρίνιαζαν. Η ουσία είναι ότι στα καλοκαιρινά ευρωπαϊκά, θέλεις πρώτα και πάνω απ’ όλα την ουσία, ώστε να εξασφαλίσεις την ευρωπαϊκή σου παρουσία – για όλα τα άλλα, υπάρχει χρόνος να φτιάξουν, να διορθωθούν, να βελτιωθούν, να ξεμπλοκάρουν. Και στην πραγματικότητα, ένα είναι το πράγμα που πρέπει να ξεκλειδώσει ο Παναθηναϊκός – και αυτό είναι το γκολ.

Στην Τουρκία οι «πράσινοι» δεν βρήκαν γκολ αλλά δεν κινδύνευσαν και πολύ να δεχθούν γκολ. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, οι επιθέσεις της Σαμσουνσπόρ δεν ανησύχησαν καθόλου τον Ντραγκόφσκι και συνολικά στο παιχνίδι, οι κλασσικές ευκαιρίες ήταν περισσότερες για την ελληνική ομάδα και λιγότερες για τους Τούρκους: αυτή του Κυριακόπουλου και του Ιωαννίδη στο πρώτο και του Τετέ στο δεύτερο, ήταν απ’ αυτές που «πρέπει να μπουν». Δεν μπήκαν όμως, όπως δεν μπαίνουν γενικώς όλο το καλοκαίρι, μια που ο Παναθηναϊκός έχει πετύχει όλα κι όλα 3 γκολ σε 6 παιχνίδια και τα δυο απ’ αυτά τα έχουν βάλει αμυντικοί, αλλά τουλάχιστον η δουλειά έγινε.

Την ώρα που υπάρχει κουβέντα ή γκρίνια για τα γκολ που δεν μπαίνουν, οφείλει να υπάρχει αναγνώριση και χειροκρότημα για τα γκολ που δεν δέχεται η ομάδα. Για τον τρόπο που αμύνεται, για τη μεσοαμυντική της λειτουργία συνολικά, για τις αλληλοκαλύψεις, για τον τρόπο που μέσα σε ελάχιστο χρόνο ο Βιτόρια «κούμπωσε» τον Πάλμερ Μπράουν με τον Τουμπά, για τον Τσιριβέγια που είναι παντού, για την αγωνιστική αναγέννηση του Ντραγκόφσκι που δείχνει ξανά ο παίκτης που αγόρασε ο Παναθηναϊκός πριν από περίπου έναν χρόνο. Όλα αυτά, είναι δουλειά του προπονητή κι αφού ολοκληρώθηκε με επιτυχία την αμυντική αποστολή, ήρθε η ώρα να φτιάξει και το μπροστά κομμάτι.

Ο Φώτης που θα λείψει, όποιοι κι αν έρθουν

Λένε ότι εκτιμάς κάποιον μόνο όταν τον χάσεις, αλλά νομίζω ότι τον Φώτη Ιωαννίδη τον εκτίμησε και τον αγάπησε ο κόσμος της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια που ήταν εδώ. Για το πάθος του, το ήθος του, την προσπάθεια που πάντα κατέβαλε, την ποιότητά του, τον τρόπο που έγινε σύνθημα για την εξέδρα χωρίς να πουλήσει οπαδιλίκι, για τις φανέλες με το «7» που φόρεσαν μικροί και μεγάλοι. Ο Φώτης, ο «Φωτάρας» θα είναι πλέον κάτοικος Λισαβόνας κι αυτό είναι μια μεγάλη δικαίωση για τον ίδιο, αλλά είναι και μια εξήγηση για το πώς λειτουργεί η ποδοσφαιρική αγορά: η περσινή χρονιά του ήταν μέτρια, αλλά η χρηματιστηριακή του αξία παρέμεινε στα ύψη. Και πάντα καλό είναι να ακούμε αυτούς που ξέρουν, αυτούς που παρακολουθούν για μήνες ή και χρόνια τους παίκτες, αναλύουν τα χαρακτηριστικά και την προοπτική τους και να μην κρίνουμε από ένα κακό διάστημα ή έναν τραυματισμό που αφήνει ένα παίκτη λίγο πίσω.

Καλή επιτυχία στο Φώτη και να φτάσει εκεί που του αξίζει και καλή επιτυχία στις επόμενες κινήσεις του Παναθηναϊκού μεσοεπιθετικά, που μπορούν να του αλλάξουν τη ζωή. Ο Ταμπόρδα έχει τα χαρακτηριστικά του «δεκαριού» που μπορεί να νοστιμίσει το παιχνίδι της ομάδας και να αξιοποιήσει τους επιιθετικούς, οι οποίοι ακόμα δεν γνωρίζουμε ποιοι ακριβώς θα είναι. Τα χρήματα όμως που μπήκαν στα ταμεία από τις πωλήσεις Βαγιαννίδη – Μαξίμοβιτς – Ιωαννίδη, τα χρήματα από το Europa αλλά και το δέλεαρ που δίνει η League Phase, «υπόσχονται» κάτι καλό για τη θέση του φορ.