H αναπλήρωση του κενού που αφήνει ο Ιωαννίδης, δεν είναι μόνο αγωνιστική

Στο «αντίο» του Φώτη Ιωαννίδη στον Παναθηναϊκό, είναι λογικό να κλέβει την παράσταση η ξεκάθαρη υπόσχεσή του πως μια μέρα θα γυρίσει. Πάνω απ’ όλα, ευχή όλων είναι να πετύχει πολλά στην καριέρα του στο εξωτερικό και με τη φανέλα της Εθνικής ομάδας και το μέλλον κανείς δεν γνωρίζει τι επιφυλάσσει.

Αποχώρησε ένας Έλληνας παίκτης, ο αρχηγός του Παναθηναϊκού, ένα παιδί που ήταν από νεαρό στην ομάδα και εξελίχθηκε περισσότερο και καλύτερα απ’ όσο πίστευαν πολλοί. Αν όχι όλοι.

Μέσα στα χρόνια ξεπέρασε κάθε εσωτερικό συναγωνισμό στη θέση του, ενώ έκανε τους φιλάθλους να είναι της γνώμης πως τα 25 εκατ. ευρώ ίσως είναι λίγα γι’ αυτόν, τη στιγμή που πριν μερικά χρόνια στα κάτι πάνω από 2 εκατ. του MLS, εξέφραζαν την άποψη πως πρέπει να πωληθεί.

Tο προφανές και σε πρώτο πλάνο στην πώληση του Ιωαννίδη, είναι το αγωνιστικό κενό που άφησε – μένει να φανεί κατά πόσο θα καλυφθεί – αλλά και το οικονομικό όφελος της ΠΑΕ από την παραχώρησή του. Η μακράν ακριβότερη πώληση στην ιστορία του Παναθηναϊκού και μία απ’ τις ακριβότερες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Το μεγάλο ευχαριστώ και το «τιμή μου», ο στράικερ των «Λιονταριών» της Πορτογαλίας το είπε στα πιτσιρίκια. Αυτά τα παιδιά που έβαζαν τον μπαμπά τους να αγοράσει φανέλα του Παναθηναϊκού, με το «7» στην πλάτη και το όνομα Ιωαννίδης πάνω απ’ αυτό.

Εκεί είναι ένα ακόμη ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό. Χρειάζεται να καλύψει ένα τεράστιο κενό και στα είδωλα που πρέπει να έχει ένα κλαμπ του βεληνεκούς των «πράσινων». Ο Ιωαννίδης έμοιαζε για τους πιτσιρικάδες η εκπλήρωση του ονείρου. Ο ποδοσφαιριστής με τον οποίο δέθηκαν, γιατί ειδικά τα παιδιά θέλουν ινδάλματα πριν μπορέσουν να αντιληφθούν τη δύναμη και τη σημασία του εμβλήματος και των χρωμάτων.

Στον συγκεκριμένο τομέα, ο Φώτης άφησε τεράστιο κενό στον Παναθηναϊκό. Το οποίο είναι δύσκολο να καλυφθεί καθώς έφυγαν και οι πιθανότεροι υποψήφιοι για να πάρουν τη σκυτάλη. Δηλαδή ο Βαγιαννίδης και ο Ουναΐ από τους ξένους. Δυνατά ονόματα υπάρχουν στο «Τριφύλλι». Ο Καλάμπρια από τη μία, ο Ρενάτο Σάντσες από την άλλη ή ο Ταμπόρδα που αποκτήθηκε. Όμως ο πρώτος είναι σε δύσκολη θέση για να δημιουργήσει ινδάλματα, ο δεύτερος είναι δανεικός και κανείς δεν γνωρίζει αν θα μείνει για πάνω από μία σεζόν, ενώ ο Αργεντινός πρέπει πρώτα να γίνει γνωστός μέσω των επιτευγμάτων του στο χορτάρι, για να «αναγκάσει» τους πιτσιρικάδες να τον θαυμάσουν.

Ίσως να μοιάζει το τελευταίο απ’ τα ζητήματα που πρέπει να απασχολούν τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι έτσι όμως. Γιατί τα πιτσιρίκια είναι η μελλοντική οπαδική βάση των «πράσινων». Αν δεν υπάρχουν τα ινδάλματα για να ακολουθήσουν την ιδέα του
«Τριφυλλιού» μέσω αυτών (όπως ήταν κάποτε ο Σαραβάκος, ο Βαζέχα, ο Καραγκούνης, ο Σισέ κτλ) τότε μπορεί να μην την ακολουθήσουν καθόλου.

Το μέλλον θα δείξει ποιος ή ποιοι θα παίξουν αυτό το ρόλο. Και κυρίως αν υπάρχουν αυτοί που θα το κάνουν. Γιατί πάνω απ’ όλα, για να γίνει κάποιος ίνδαλμα, πρέπει να έχει και την δύσκολη πορεία του Ιωαννίδη. Μέσω δουλειάς να φτάσει στο σημείο να είναι αρχηγός και ηγέτης μιας ομάδας. Τον ρόλο αυτό δεν τον παίρνουν… περαστικοί.

Το «7» έμεινε κενό και δε θα έχει την ίδια ζήτηση. Πρέπει να βρεθεί τώρα, το νούμερο και το όνομα που θα καλύψουν το ρόλο του Ιωαννίδη. Ειδικά σε μια ομάδα που δεν προσφέρει τα τελευταία χρόνια τίτλους και χαρές στα πιτσιρίκια, είναι κομβικής σημασίας να μη χαθεί και το «δέσιμο» με τα πρόσωπα.