By
Η συγκίνηση ξεχειλίζει. Στιγμές ιστορικές, αναμνήσεις που θα μείνουν για πάντα. Εμπειρία ζωής και δεν αναφερόμαστε στο ταξίδι στην Αυστραλία. Ο λόγος δεν είναι τουριστικός. Είναι ουσιαστικός. Η σύνδεση με τους ομογενείς, η ευκαιρία που τους δόθηκε να αισθανθούν κοντά τους την πατρίδα τους.
Παιδιά που δεν έμειναν ποτέ στην χώρα και δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ στον τόπο καταγωγής των γονιών ή των παππούδων τους, καμαρώνουν ως Έλληνες με την ευκαιρία της επίσκεψης του Παναθηναϊκού. Γιατί το «τριφύλλι» στα μάτια του πλανήτη, αντιπροσωπεύει την επιτυχία. Μια ομάδα που από μια μικρή αθλητική αγορά, έχει γιγαντωθεί και μετατράπηκε σε παράδειγμα προς μίμηση εδώ και δεκαετίες.
Έλληνες ομογενείς παίρνουν… άρωμα από Ελλάδα τόσο μακριά από τον τόπο τους, ενώ ταυτόχρονα καμαρώνουν για κάτι που έχουν να περηφανεύονται. Να λένε στους Αυστραλούς πως αυτή η ομάδα που ενσαρκώνει το μεγαλείο, την κατάκτηση, την διαρκή εξέλιξη, είναι δική τους. Είναι από τη χώρα τους.
Όσοι δεν ζούμε τόσο μακριά απ’ τη χώρα, δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε στον απόλυτο βαθμό. Γι’ αυτό και το ταξίδι στην Αυστραλία έχει τεράστια αξία. Γι’ αυτό και κανείς δεν το αντιμετωπίζει ως ταλαιπωρία, κούραση, ίσα-ίσα το χαίρονται με την καρδιά τους. Την συναναστροφή με τον κόσμο, την εμπειρία ζωής, το δέος της αναγνώρισης και της αποθέωσης στην άλλη άκρη της γης.
Το θέμα δεν είναι απλά Παναθηναϊκό. Είναι άκρως ελληνικό. Το συμπέρασμα που είχαν βγάλει οι πάντες από τη στιγμή που έγινε γνωστό πολλούς μήνες πριν, πως ο Παναθηναϊκός θα ταξιδέψει στην Αυστραλία, ήταν μάλλον φτωχό. Το μεγαλείο αυτής της απόφασης, στην πράξη αποδεικνύεται ακόμη σπουδαιότερο. Όχι μόνο για τα στενά πλαίσια της οπαδικής οπτικής, ή έστω της αθλητικής. Αφορά τον ίδιο τον ελληνισμό.
Γίνεται λοιπόν ακόμη πιο εξοργιστικός ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε αυτό το ταξίδι. Ήταν γνωστό μήνες πριν κι όμως κάποιοι έκριναν σκόπιμο πως πρέπει να θέσουν ζήτημα μέσω του Super Cup. Μιας διοργάνωσης που έτσι κι αλλιώς δεν είχε καμία αξία, παρά μόνο έδειχνε το επίπεδο της εγχώριας τοξικότητας από την αρχή της σεζόν.
Ο ΕΣΑΚΕ πρέπει να είναι πραγματικά υπερήφανος παρακολουθώντας το τι συμβαίνει στην Αυστραλία. Γιατί αυτό θα είναι το σωστό άλλωστε, να χαίρονται που ο Παναθηναϊκός έδειξε ακόμη μια φορά το δρόμο στις υπόλοιπες ομάδες. Διαφημίζοντας και τη χώρα και το μπάσκετ της. Κερδίζοντας απίστευτα πολλά περισσότερα και δεν αναφερόμαστε στα οικονομικά φυσικά. Το θέμα είναι κυρίως συναισθηματικό, ανθρώπινο, σεβασμό στον ίδιο τον κόσμο.
Κι όμως, έκριναν σκόπιμο στον μικρόκοσμο εντός συνόρων, να προκαλέσουν αναστάτωση με το ζήτημα του Super Cup. Λες και θα μπορούσε ποτέ να αλλάξει απόφαση ο Παναθηναϊκός και να μην πάει στην Αυστραλία. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως κάποιοι θα καμαρώνουν για τίτλο που πήραν, χωρίς αυτός να έχει ουσιαστική αξία.
Υπό νορμάλ συνθήκες, ο ΕΣΑΚΕ έπρεπε να βγάλει ανακοίνωση για να ευχαριστήσει τον Παναθηναϊκό για αυτό που κάνει στην Αυστραλία. Για την Ελλάδα, τον αθλητισμό της και κυρίως τους ομογενείς. Επειδή μιλάμε για μια ξεκάθαρη κατάσταση επηρεασμού από λιμάνι μεριά, αυτό που έκανε ο ΕΣΑΚΕ ήταν να αρνηθεί την πρόταση του Παναθηναϊκού και να απαιτεί να «σκοτωθούν» οι «πράσινοι» για να παίξουν σε μια απαξιωμένη διοργάνωση. Προφανώς και δεν το έκαναν.
Παρακολουθώντας τις εικόνες στην Αυστραλία και γεμίζοντας συναισθήματα, μπορεί ο καθένας να κάνει τη σύγκριση με τη «γιορτή» που ετοιμάζει ο ΕΣΑΚΕ στη Ρόδο. Για να καταλάβουν οι πάντες ποιος τελικά δικαιώθηκε και ποιος εξευτέλισε τη λογική
