Κωδικός Ταμπόρδα – Ντέσερς

Το μόνο ρεαλιστικό σενάριο για τον Παναθηναϊκό αυτή τη στιγμή

Οι νίκες αγοράζουν χρόνο, ηρεμία. Υπό αυτήν την έννοια, ο Παναθηναϊκός ανασαίνει με ανακούφιση μετά το 1-0 επί του Ατρομήτου στην (άδεια λόγω τιμωρίας) Λεωφόρο. Έχοντας προηγηθεί το φιάσκο κόντρα στην Γκόου Αχέντ Ιγκλς, το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» ήταν το ρητό και το «μόνο το αποτέλεσμα μετράει» όλη η ουσία. Όμως η χρονιά δεν βγαίνει έτσι. Σαν το μαρτύριο της σταγόνας (θα) είναι για τους οπαδούς των «Πρασίνων».

Δεν είναι πάντως, αυτή τη στιγμή, θέμα προπονητή η ρίζα των δεινών. Ο Χρήστος Κόντης,πέραν των λαθών που δεδομένα έκανε και αναγνώρισε (ότι έκανε) στο ματς με τους Ολλανδούς την περασμένη Πέμπτη, έχει σταθεί παραπάνω από απλώς αξιοπρεπώς στο σύντομο αυτό διάστημα που ηγείται τεχνικά μιας κακοσχεδιασμένης και εντελώς ασταθούς ψυχολογικά ομάδας που μάλλον είναι και η χειρότερη της Super League στην τελική απόφαση και στην τελική προσπάθεια. Ο Έλληνας κόουτς κάνει σωστές τακτικά κινήσεις, έχει δώσει νέα πνοή σε παίκτες όπως ο Μπακασέτας και ο Τετέ, στύβει το μυαλό του να βρει λύσεις στις πολλές ανισορροπίες και στα πολλά προβλήματα που κληρονόμησε από τον Ρουί Βιτόρια.

Όμως ο Χρήστος Κόντης δεν είναι θαυματοποιός. Κι ως εκ τούτου (θα) προκύπτουν και παιχνίδια όπως αυτό με την Γκόου Αχέντ Ιγκλς. Το θέμα βέβαια είναι πως αυτό είναι κάτι το μη αποδεκτό για ένα σύλλογο με το status του Τριφυλλιού. Γι’ αυτό και πρέπει να βρει τρόπο να… περπατήσει στο νερό και να αλλάξει την εικόνα στο μέγιστο δυνατό .Τι μπορεί να κάνει λοιπόν ο Χρήστος Κόντης υποθέτοντας πως θα πάρει πειστική και οριστική ψήφο εμπιστοσύνης από τη διοίκηση; Όχι και πολλά, είναι η πικρή αλήθεια.

Το πιο ρεαλιστικό και ίσως το πιο έξυπνο στην παρούσα φάση είναι να σκληρύνει κι άλλο την ομάδα. Να παίζει τουτέστιν κατά κανόνα με τρεις χαφ στο κέντρο, ώστε να πάει σε λογική του «δασκάλου» του Ιβάν Γιοβάνοβιτς σε νίκες με 1 γκολ. Γιατί αυτός ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να «σκοτώσει» τον αντίπαλο, είναι βέβαιο. Με τον Ατρόμητο για παράδειγμα, ήταν αναλογικά καλός ως το 70’, αλλά τρόπο να πετύχει και 2^ο γκολ και να διώξει το άγχος μια ώρα αρχύτερα, δεν βρήκε. Αυτό δεν είναι τυχαίο ούτε αποσπασματικό. Είναι ένα από τα δομικά προβλήματα της ομάδας και δεν λύνεται από τη μια στιγμή στην άλλη.

Μόνη ελπίδα για τον Κόντη είναι να του βγει ο Σίριλ Ντέσερς και να γίνει κάτι σαν τον Ελ Κααμπί του Παναθηναϊκού καθώς και να μπει γερά στο κόλπο ο Βισέντε Ταμπόρδα, κάνοντας την ποιοτική διαφορά. Το Τριφύλλι χρειάζεται έναν δημιουργό και εκτελεστή πίσω από τον φορ. Εάν το γεγονός ότι ο Έλληνας προπονητής δεν δείχνει να τον εμπιστεύεται οφείλεται μόνο στην έλλειψη φυσικής κατάστασης του Αργεντίνου, τότε υπάρχει ελπίδα να το γυρίσει. Εάν δεν τον βάζει επειδή απλώς δεν τον πιστεύει τότε το πράγμα δυσκολεύει. Πολύ.

Σε κάθε περίπτωση, το break λόγω Εθνικών ομάδων έρχεται σε καλό timing. O Παναθηναϊκός θα έχει το χρόνο να δουλέψει πάνω στις αδυναμίες του, να προσπαθήσει να καμουφλάρει κενά και ελλείψεις. Να βρει επίσης κάποιες σταθερές για να μπορεί να πορευτεί. Με περισσότερο καθαρό μυαλό και με ανανεωμένη αυτοπεποίθηση. Κερδίζοντας κι άλλο χρόνο, κι άλλη ηρεμία.