Τσαντίρι είναι το μυαλό σου κύριε Γερουλάνε!

Αλήθεια είναι πως εκεί που τελειώνει η ντροπή, ξεκινούν οι Ελληνες πολιτικοί. Αυτό το γνωρίζουμε στο πετσί μας, δεν χρειαζόταν ο Γερουλάνος να το επιβεβαιώσει.

Ο συγκεκριμένος όμως, απέδειξε ακόμη μία φορά την αξία της ρήσης «Η σιωπή είναι θησαυρός». Αντίθετα η πολυλογία είναι ανοησία, πολλάκις δε καταντάει ηλιθιότητα.

Η ελληνική γλώσσα είναι πάμπλουτη. Αρκεί να γνωρίζεις κάποια βασικά, βεβαίως. Όλα όμως ξεκινούν από το μυαλό…

Στη συγκεκριμένη περίπτωση «τσαντίρι» αποδείχθηκε το μυαλό του Παύλου Γερουλάνου, όχι φυσικά το ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΗΠΕΔΟ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, το οποίο εδώ και 100 χρόνια έχει αναδείξει τεράστιες αθλητικές φυσιογνωμίες, έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές φιλάθλων, ήταν, είναι και θα παραμείνει εις τους αιώνες ΣΥΜΒΟΛΟ για τον αθλητισμό στη χώρα μας.

Προσπάθησε να… πλειοδοτήσει σε «χορηγία» ο κύριος Γερουλάνος στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας, θέλησε να «υπερψηφίσει» τις συμβάσεις που πήγε προς έγκριση ο Κώστας Μπακογιάννης και τελικά υπέπεσε σε ένα άνευ προηγουμένου ατόπημα. Λάθος. Δεν είναι ατόπημα. ΝΤΡΟΠΗ του είναι να αποκαλεί «τσαντίρι» το «Απόστολος Νικολαϊδης». Κι αν δεν το έχει καταλάβει ας φροντίσει να του το πει κάποιος από τους (πρώην)… εκσυχρονιστές του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ που βρίσκονται κοντά του. Μπας και τον ξυπνήσει μέσα στη μέρα και ζητήσει καμιά «συγνώμη».

Ο Γερουλάνος υπήρξε και Υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση του ΓΑΠ. Από… πολιτισμό έκφρασης πάντως δεν κάνει ούτε για τα τοπικά. Θα μπορούσε να πει ότι η Λεωφόρος είναι ένα γήπεδο 100 ετών και πλέον δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις σύγχρονες ανάγκες ενός μεγάλου συλλόγου. Ότι είναι μικρής χωρητικότητας για να χωρέσει τα όνειρα για το μέλλον του Παναθηναϊκού. Ότι είναι ένα γήπεδο παλιάς κατασκευής. Χίλια δυο θα μπορούσε να πει και να μην παρεξηγηθεί από κανέναν ο λόγος του. Γιατί προφανώς είναι αλήθεια ότι η Λεωφόρος των δέκα δεκαετιών δεν έχει σχέση με τα καινούργια μοντέρνα γήπεδα.

Αλήθεια είναι όμως πως κανένα καινούργιο γήπεδο ΔΕΝ έχει σχέση μαζί της. Ούτε ο Βοτανικός θα έχει αύριο, όταν γίνει. Θα πρέπει να περάσουν άλλα 100 χρόνια, να μεγαλώσει και ο Βοτανικός γενιές φιλάθλων, να γεννήσει κι αυτός γενιές σπουδαίων αθλητών και μετά θα μπορεί να σταθεί όχι δίπλα, αλλά έστω μερικά μέτρα «πίσω» από τη Λεωφόρο. Κι αυτό το γνωρίζουν όλοι, πρώτοι φυσικά οι Παναθηναϊκοί που με πόνο καρδιάς θέλουν να αποχωριστούν το ιστορικό τους «σπίτι» για ένα άλλο, σύγχρονο.

Αλλά που να τα ξέρει αυτά ο Γερουλάνος. Που να ξέρει τι σημαίνει η Λεωφόρος, το παλιό Καραϊσκάκη, η παλιά Νέα Φιλαδέλφεια, η Τούμπα, το «Κλ.Βικελίδης», η Νέα Σμύρνη, η Ριζούπολη. Που να ξέρει ΤΙ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ αυτά τα τσιμέντα για εκατομμύρια κόσμου. Για το συναίσθημα και τις μνήμες του. Για την πρώτη του Κυριακή ως παιδί, για την πρώτη Κυριακή που πήγε εκεί το παιδί του. Που να ξέρει ότι όλα αυτά δεν είναι «τσιμέντα» που με το χρόνο πέφτουν, αλλά ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ που με το χρόνο γιγαντώνεται!

Για να τα ξέρεις αυτά, για να σε αγγίζουν, πρέπει να έχεις βιώσει την αξία τους. Το ποδοσφαιρικό γήπεδο είναι πιότερο από κάθε άλλο στα σπορ παντρεμένο με την καρδιά του λαού. Κάθε λαού.

Ο κύριος Γερουλάνος μπορεί να αγαπάει το μπριτζ. Ή το επιθαλάσσιο σκουός. Μπορεί να θεωρεί «δεύτερης κατηγορίας» πολίτες όσους γεμίζουν τα ποδοσφαιρικά γήπεδα και δη ένα γήπεδο 100 ετών όπως η Λεωφόρος.

Ο,τι κι αν πιστεύει όμως ένα πράγμα οφείλει: να ΣΕΒΕΤΑΙ! Με αυτή την απαράδεκτη έκφραση δεν σεβάστηκε ούτε τον Παναθηναϊκό ούτε την ιστορία ούτε τον κόσμο του. Στην πολιτική του προσπάθεια να «πλειοδοτήσει» έκανε μια τεράστια απρέπεια.

Θα μπορούσε εύκολα να του απαντήσει κάποιος ότι «τσαντίρι» πολιτικό είναι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έτσι όπως το κατάντησαν οι δήθεν «διάδοχοι» του Ανδρέα Παπανδρέου. Όμως δεν θα του πει. Όχι από σεβασμό στα πρόσωπα αλλά από σεβασμό στα εκατομμύρια των ανθρώπων που ψήφισαν και ψηφίζουν αυτό το κόμμα.

Σαν… τσαντίρι λειτούργησε το μυαλό του Παύλου Γερουλάνου το βράδυ της Τετάρτης στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας. Περιφερόταν από την απρέπεια στην ντροπή και τούμπαλιν. Ας του εξηγήσει κάποιος πως όλα τα πράγματα στη ζωή δεν «διαβάζονται» μέσα από τη… ρήση «Λεφτά υπάρχουν». Οποιος δεν δείχνει ΣΕΒΑΣΜΟ είναι ο πιο φτωχός άνθρωπος του κόσμου…