Ο Γιοβάνοβιτς κι ο Παναθηναϊκός παίζουν πλέον και για το αποτέλεσμα και πολύ καλά κάνουν

Ο Παναθηναϊκός που έβγαλε όλα τα αποθέματα ενέργειας και κυνικότητας για να διαχειριστεί το προβάδισμά του επί του ΠΑΟΚ

Η πιο μεγάλη νίκη της σεζόν (μέχρι την επόμενη κατά την “αθάνατη” ρήση του τεράστιου Νίκου Γκάλη) ήταν αυτή! Απέναντι στην πιο φορμαρισμένη ομάδα της Λίγκας, τη στιγμή ακριβώς που έπρεπε… Με τον ΠΑΣ Γιάννινα να έχει κάνει ένα “δώρο” στον Παναθηναϊκό λίγο πριν τη σέντρα του αγώνα του με τον ΠΑΟΚ, οι πράσινοι δεν έπρεπε να τη σπαταλήσουν (κι) αυτή την ευκαιρία.

Και τούτη τη φορά, όντως δεν το έκαναν γιατί “έσκαψαν” βαθιά στο μυαλό τους κι έβγαλαν στο γήπεδο όλα τα αποθέματα της ενέργειας, αλλά και της κυνικότητας που απαιτούσε ένα τέτοιο ματς, για να μπορέσει να βγει ο Παναθηναϊκός νικητής απ’ τον αγωνιστικό χώρο.

Σε μία απόλυτα “αντρική” και σκληρή μάχη και σε μία ημερομηνία (3η Απριλίου) που έφερνε από νωρίς στο μυαλό πολύ μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές -το ιστορικό 1-0 επί του Άγιαξ στο Άμστερνταμ στον ημιτελικό του Champions League το 1996 και το 1-0 επί της Μπαρτσελόνα στους προημιτελικούς του 2002- ο Παναθηναϊκός δεν έπρεπε να βγει με απώλειες απ’ αυτό το παιχνίδι.

Το κατάφερε, όχι γιατί έκανε το… τέλειο ματς, αλλά γιατί για πρώτη φορά στην εφετινή σεζόν, έβγαλε στο γήπεδο όλη την ένταση και την ψυχή που χρειαζόταν, αλλά και γιατί προσέγγισε τον αγώνα με όλη την κυνικότητα που χρειαζόταν σ’ εκείνο το σημείο. Έπρεπε να νικήσει με κάθε τρόπο και το έκανε. Και δεν συμφωνώ με αυτό που υποστηρίζουν ορισμένοι, ότι δηλαδή… ρίσκαρε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς με την απόφασή του να βάλει τρίτο στόπερ (Σάρλια) στο 77’.

Εκείνη την ώρα η συνθήκη που είχε διαμορφωθεί στο ματς μετά το γκολ του Ζίβκοβιτς στο 70’, χρειαζόταν επιπλέον “θωράκιση”. Ο Σέρβος διάβασε όπως έπρεπε, τα δεδομένα της στιγμής και είδε ότι η ομάδα του είχε ξοδέψει πλέον πάρα πολλές δυνάμεις για να φέρει το παιχνίδι στο δικό της τέμπο, μέχρι το 2-0 του Χουάνκαρ και δεν μπορούσε πλέον να κρατήσει την μπάλα καθόλου στα πόδια της.

Το μυαλό είχε πλέον “παγώσει” και βγήκε όλο το άγχος της… χρονιάς, αλλά και η λογική του “να αγιάσει ο σκοπός τα μέσα” για να κρατήσει ο Παναθηναϊκός το προβάδισμα και το τρίποντο ως το φινάλε. Κι αν αρκετές φορές “κατηγορήθηκε” κατά τη διάρκεια της σεζόν ο 60χρονος τεχνικός για την αφέλεια που έδειξε η ομάδα του σε αρκετές περιπτώσεις, δεχόμενη γκολ στο φινάλε (σε Ηράκλειο και Τούμπα, θυμάμαι πρόχειρα-πρόχειρα), δεν μπορεί να γίνει το ίδιο και τώρα που επέλεξε να προστατεύσει την πίεση που άρχισε να δέχεται η ομάδα του. Πλέον ο Ιβάν παίζει (και) για το αποτέλεσμα και πολύ καλά κάνει.

Διότι ήταν αγώνας “κλειδί” αυτός με τον ΠΑΟΚ για όλη τη σειρά των playoffs, διότι νίκησε αυτόν που ήταν στην καλύτερη κατάσταση μέχρι τώρα απ’ τους 6 των αγώνων κατάταξης, την ομάδα απ’ την οποία έχασε πριν τη διακοπή στην έδρα της η ΑΕΚ και θα πρέπει να τον αντιμετωπίσει και στην Τούμπα.

Στη φάση που είμαστε μετράνε πλέον ΜΟΝΟ τα αποτελέσματα. Και κάθε βαθμός ή ευκαιρία που έχει μπροστά της η ομάδα. Ήταν περισσότερο από τρεις βαθμοί για τον Παναθηναϊκό αυτό το ματς, όπως αντίστοιχα είναι κι αυτό που έρχεται με τον ΠΑΣ Γιάννινα στους “Ζωσιμάδες”. Την ομάδα που έχει 6 στις 6 εντός έδρας νίκες επί των “πράσινων” σε πρωτάθλημα και Κύπελλο τα τελευταία χρόνια.

Οι τρεις λάτιν “υπογραφές” στη νίκη του

Η νίκη επί του ΠΑΟΚ είχε τρεις “υπογραφές”. Δύο “ισπανικές” και μία “αργεντίνικη”. Ο Παλάσιος στο πρώτο ημίχρονο είναι ο παίκτης που έκανε τα… πάντα μέσα στο γήπεδο. Έκοβε, “έραβε”, “τρυπούσε” διαρκώς το αριστερό άκρο της άμυνας του ΠΑΟΚ και σέρβιρε το 1-0 για τον Αϊτόρ, σε μία φάση που έχει πολύτιμη συμβολή κι ο Ιωαννίδης με την κίνηση που έκανε προς την μπάλα και… βραχυκύκλωσε στην έξοδό του τον Πασχαλάκη.

Πέρασε πολύ δύσκολο βράδυ ο Βιεϊρίνια απέναντί του, ενώ στο φινάλε παίζοντας ως φορ κορυφής, έτρεχε για να κάνει τάκλιν στο κόρνερ στο 95’20’’. Συγκλονιστικός και πάλι ο “Τούκου” που δείχνει πως δεν είναι απλώς εξτρέμ… ανοικτού γηπέδου, αλλά πληρότατος ακραίος επιθετικός.

Ο Αϊτόρ δεν έκανε το καλύτερό του παιχνίδι, αλλά ήταν στο σημείο που έπρεπε να βρίσκεται, με τη διαγώνια κίνησή του στο 34’ για να σπρώξει με το κεφάλι την μπάλα στα δίκτυα και να αλλάξει όλη την ισορροπία του αγώνα.

Πρέπει να βρεθεί η “χρυσή τομή” με τον Χουάνκαρ

Ο δε Χουάνκαρ πέτυχε γκολ… καριέρας, γκολ βγαλμένο απ’ τις πιο μαγικές βραδιές της La Liga κι έδωσε το χτύπημα που χρειαζόταν ο αγώνας για να (ξανα)ζαλιστεί ο ΠΑΟΚ. Το πρώτο τέρμα του Ισπανού με τη φανέλα του Παναθηναϊκού ήταν και το καλύτερο της πλούσιας καριέρας του.

Ειλικρινά, δεν μπορώ να μπω στο… πορτοφόλι κανενός, όμως με όλη την εικόνα που βγάζει ο Ισπανός στην εφετινή σεζόν, θα πρέπει κάποια στιγμή να τον καλέσει η διοίκηση του Παναθηναϊκού, για να βρουν τη “χρυσή τομή”. Ναι, είναι πλέον 32, αλλά στην κατάσταση που βρίσκεται έχει μίνιμουμ μία διετία πολύ καλής μπάλας μπροστά του και το δέσιμό του με την ομάδα και το αγωνιστικό μοντέλο της, είναι εξαιρετικό. Δεν είναι εύκολο να βγεις στην αγορά και να βρεις μπακ με το “πακέτο” που έχει ο Χουάνκαρ.

Υ.Γ.: Ένα τεράστιο μπράβο στα παιδιά και στους προπονητές της Κ19 του Παναθηναϊκού (αλλά και σε όλη την “πράσινη” Ακαδημία), που σφράγισαν και μαθηματικά τον τίτλο του πρωταθλητή, μετά την ήττα του ΠΑΟΚ από τον Άρη. Προσωπικά μία στιγμή απ’ τη βόλτα της αποθέωσης στο ημίχρονο του αγώνα με τον ΠΑΟΚ, μου έμεινε στο μυαλό.

Η στιγμή που σήκωσαν τη φανέλα του συμπαίκτη τους Φάνη Αυγερινού, για να είναι μαζί τους στην αποθέωση του κόσμου. Τρομερή κίνηση, τεράστια καρδιά, απίστευτο ήθος κι αυτό που πρέπει να πρεσβεύει ο Παναθηναϊκός, μέσα από το αποτύπωμα των ίδιων των παιδιών του. Το έγραφα και πριν από μία εβδομάδα. Η Ακαδημία είναι ίσως το μοναδικό κομμάτι τα τελευταία χρόνια, που δεν έπαψε ποτέ να θυμίζει “κανονικό” Παναθηναϊκό!

πηγή: sport24.gr