Αν δεν υπήρχε το VAR θα τον είχαν σφάξει στο γόνατο: Ο Παναθηναϊκός δέχεται ενορχηστρωμένη προπαγάνδα!

Αν δεν υπήρχε το VAR θα τον είχαν σφάξει στο γόνατο τον Παναθηναϊκό, όπως συνέβαινε χρόνια ολάκερα και τα βαθμολογικά δεδομένα θα ήταν όπως θα ήθελαν να είναι όσοι ωρύονται δήθεν για απονομή ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης.

Σε άλλες, όχι και τόσο μακρινές, εποχές, το ματς του Παναθηναϊκού με τον Αστέρα Τρίπολης στη Λεωφόρο θα τελείωνε 0-1 με γκολ των Αρκάδων στο 90’ φεύγα.

Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός νίκησε με 1-0 τον συγκεκριμένο αγώνα, με τις συγκεκριμένες συνθήκες, με τις απουσίες και τα προβλήματα που είχε και με τον τρόπο με τον οποίο έπαιξε ο αντίπαλος, μ’ ένα χαλασμένο μυαλό για 45 λεπτά, καταδεικνύει ότι η φετινή ομάδα χτίζει, πράγματι, χαρακτήρα νικητή που τόσο σημαντικός είναι σ’ έναν μαραθώνιο πρωταθλήματος.

Αυτή είναι η μία πλευρά, η πιο φωτεινή. Η σημαντικότερη για το τριφύλλι. Το μεγαλύτερο κέρδος της ομάδας από το συγκεκριμένο ματς και το «επτά στα επτά» στο πρωτάθλημα.

Εξίσου σημαντική είναι και η προσωπικότητα παικτών όπως ο Αϊτόρ, που μία χαμένη μπάλα την κατέβασε υποδειγματικά από πολύ ψηλά, πρόλαβε να μην περάσει τη γραμμή του άουτ και πρόλαβε επίσης και να τη τσιμπήσει προ του Αλβαρεζ, με συνέπεια ο αντίπαλός να τον βρει και να κερδίσει το πέναλτι που μετέτρεψε ο ίδιος σε γκολ νίκης.

Πέναλτι, βέβαια, είχε γίνει και πέρυσι στη Λεωφόρο στο ματς των δύο ομάδων. Στην ίδια περιοχή, αλλά στην απέναντι πλευρά, λίγο πριν το φινάλε.

Ο Σάντσες είχε ασφαλώς πρόθεση να βρει τη μπάλα και να την απομακρύνει, αλλά για κακή του τύχη, άθελά του βέβαια, βρήκε τον Σίτο του Αστέρα, ο Μπαράλες σκόραρε από την άσπρη βούλα και ο Παναθηναϊκός έχασε.

Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο, ασχέτως εάν ο Αστέρας σ’ εκείνο το ματς δεν είχε κάνει ούτε φάση.

Οπως συμβαίνει επίσης στο δύσμοιρο και βάναυσα κακοποιημένο ελληνικό ποδόσφαιρο να γίνεται της προπαγάνδας το κάγκελο, με συνέπεια να φρίττεις και να απορείς με πράγματα που ακούς και διαβάζεις. Να πέφτει λάσπη στον ανεμιστήρα και να δημιουργείται κλίμα.

Τώρα που είναι ο Παναθηναϊκός πρωτοπόρος με το απόλυτο των νικών, επιχειρείται ξεκάθαρα μία προσπάθεια να περάσει στην κοινή γνώμη ότι ευνοείται από διαιτητικές αποφάσεις.

Οταν όλα αυτά τα χρόνια έχουν περάσει πριονοκορδέλα με ανεκδιήγητες αποφάσεις το τριφύλλι και είναι τουλάχιστον εξοργιστικό και θλιβερό μαζί να ακούς τέτοια πράγματα και δη από συλλόγους που έχουν επίσης βιώσει στο πετσί τους πραγματικές και όχι φαντασιακές σφαγές και αβάντες απείρου κάλους.

Δεν είναι η εποχή που ένα τράβηγμα φανέλας μέσα στην περιοχή, για παράδειγμα, θα περνούσε απαρατήρητο και θα λέγαμε στα καφενεία «εγώ αυτό, δεν θα το έδινα». Αυτή πέρασε ανεπιστρεπτί.

Είναι η εποχή του VAR παγκοσμίως στο ποδόσφαιρο, όπου υπάρχει γραμμή για το οφ σάιντ που ακόμη και για ένα χιλιοστό θα αποδώσει δικαιοσύνη.

Η εποχή που θα δουν ξανά και ξανά στο βίντεο μία αμφισβητούμενη θεωρητικά φάση για να αποφανθούν για το δίκιο.

Πώς γίνεται να ευνοείται ο Παναθηναϊκός από τη διαιτησία όταν όλες οι αποφάσεις των διαιτητών σε ροή αγώνα είναι εις βάρος του και χρειάζεται το VAR να παρέμβει για να τις διορθώσεις, ένας Θεός ξέρει.

Οπου μπορεί να παρέμβει, βεβαίως, το VAR δηλαδή σε φάσεις πέναλτι και σε απευθείας κόκκινες κάρτες.

Σε όλα τα υπόλοιπα, εξακολουθεί να γίνεται του κουτρούλη ο γάμος.

Αν δεν υπήρχε το VAR θα τον είχαν σφάξει στο γόνατο τον Παναθηναϊκό, όπως συνέβαινε χρόνια ολάκερα και τα βαθμολογικά δεδομένα θα ήταν όπως θα ήθελαν να είναι όσοι προπαγανδίζουν και ωρύονται δήθεν για απονομή ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης.

Το παιχνίδι της ενορχηστρωμένης προπαγάνδας, εντούτοις, δεν είναι χθεσινό ούτε χωρίζεται σε εποχές, προ VAR και μετά VAR, όπως συμβαίνει με τα πέναλτι, τα οφ σάιντ και τις απευθείας κόκκινες. 

Συνεπώς, δεν μας προκαλεί και τόσο μεγάλη έκπληξη να ακούμε από ειδικούς της συμφοράς και του μεροκάματου μέχρι κι ότι ο Αϊτόρ βρισκόταν στην… πλάτη του Αλβαρεζ, ξεχνώντας να μας πουν σε ποιον κανονισμό υφίσταται κάτι τέτοιο κι αν αυτό παίζει κάποιο ρόλο κι όχι αν ο Αϊτόρ προλαβαίνει να τσιμπήσει τη μπάλα και ο Αλβαρεζ που δεν προλαβαίνει, τον βρίσκει στο πόδι.

Οπως είχε συμβεί δηλαδή στο αμέσως προηγούμενο ματς του Παναθηναϊκού με τον Αστέρα Τρίπολης στη Λεωφόρο, όταν ο Σάντσες έκανε άθελά του ό,τι και ο Αλβαρεζ και ο Παναθηναϊκός έχασε.

Τότε, βεβαίως, αφότου είδαμε το βίντεο ριπλέι της φάσης, είπαμε «είναι πέναλτι». Γιατί αυτή ήταν η αλήθεια της εικόνας.

Οπως και στο παρεμφερές λάθος του Βιγιαφάνιες επί του Μιχαηλίδη, σ’ ένα από τα περσινά ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, πάλι στη Λεωφόρο, πάλι στο 84’, που επίσης διαμόρφωσε το αποτέλεσμα.

VARίσιο, αλλά πέναλτι παραδεχτήκαμε. Σε αμφότερες τις φάσεις. Ούτε «τζατζ» ανακαλύψαμε σε σπρώξιμο, που μετά το κάναμε… σπρώξιμο αλλά έξω από την περιοχή, για να χρυσώσουμε το χάπι ή για να εκτοξεύσουμε λάσπη και να προκαλέσουμε φθορά και αμφισβήτηση στον όποιον ανταγωνιστή.

Δεν θα βιάσουμε τη λογική και τα μάτια μας, δεν θα χάσουμε την αξιοπρέπειά μας, ούτε θα καταθέσουμε τη δημοσιογραφική μας ταυτότητα στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα, για ανακάλυψη νέων κανονισμών που υφίστανται στη φαντασία και τον τυφλό οπαδισμό και συνιστούν βάναυση προσβολή της αλήθειας. Οχι εμείς τουλάχιστον.

Δεν γίνεται να κοιτάζεις και να μην βλέπεις αυτό που σου δείχνει η εικόνα. Βλέπεις τον Αϊτόρ να τσιμπάει τη μπάλα. Βλέπεις τον Αλβαρεζ να βρίσκει το πόδι του Αϊτόρ. Δεν χρειάζεσαι κάτι άλλο. 

Ο Σιδηρόπουλος, παρεμπιπτόντως, ήταν ο διαιτητής που είχε δώσει το πέναλτι του Σάντσες επί του Σίτο πέρυσι στη Λεωφόρο. Με παρέμβαση του VAR που είδε στο βίντεο την παράβαση και τον ενημέρωσε για να πάρει τη σωστή απόφαση σύμφωνα με τον κανονισμό.

Οπως ακριβώς βοήθησε το VAR τότε τον Σιδηρόπουλο για να πάρει μία σωστή απόφαση εις βάρος του Παναθηναϊκού, έτσι βοήθησε αυτός τον Παπαδόπουλο που σφύριζε την Κυριακή στη Λεωφόρο.

Ενας Παπαδόπουλος που σε παγκόσμια αποκλειστικότητα διέκοπτε το ματς σε κάθε πτώση των παικτών του Αστέρα Τρίπολης ενάντια στον κανονισμό.

Λες κι είχαν τάξει έξτρα… κίνητρο και σ’ αυτόν, λες και δεν αναφέρει ρητά ο κανονισμός ότι το ματς πρέπει να διακόπτεται μόνο εάν υπάρχει χτύπημα στο κεφάλι ή κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα ενός ποδοσφαιριστή. Επεφταν κάθε τρία λεπτά οι Αρκάδες, «φρρρ» ο Παπαδόπουλος…

Μηδέν ρυθμός, ελάχιστος καθαρός χρόνος ποδοσφαίρου. Καθυστερήσεις, τσαμπουκαλίκια για να χαλάσουν το μυαλό και μία διαιτησία εναρμονισμένη σ’ αυτό το πλαίσιο.

Σε ροή αγώνα δεν έδειξε καν φάουλ τη χερούκλα του (ήδη κιτρινισμένου) Ιγκλέσιας στο 45’, πόσο μάλλον δεύτερη κίτρινη.

Κι αντί για πέναλτι στον Αϊτόρ σφύριξε επιθετικό φάουλ.

Ο,τι μπορούσε έκανε. Απλώς με το VAR δεν τον έπαιρνε να μην δώσει την παράβαση πέναλτι στον Αϊτόρ από τη στιγμή που ήταν εξόφθαλμο ότι ο παίκτης του Παναθηναϊκού πρόλαβε να βρει τη μπάλα και του Αστέρα όχι.

Αυτή ήταν η πραγματική εικόνα του αγώνα και των διαιτητικών αποφάσεων, είτε σας αρέσει είτε όχι.

Οπως επίσης μόνος πρώτος στη βαθμολογία, με επτά νίκες σε επτά ματς, είναι ο Παναθηναϊκός είτε σας αρέσει είτε όχι.

Το μάθημα που πρέπει να πάρει το τριφύλλι απ’ το ματς με τον Αστέρα Τρίπολης είναι άλλο και σχετίζεται με το γεγονός ότι οι παίκτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι, κυρίως ψυχολογικά, για να αντιμετωπίσουν κι άλλες ομάδες τύπου Αστέρα.

Ομάδες που οι παίκτες τους θα πέφτουν στο χορτάρι για ψύλλου πήδημα λες και βρίσκονται σε θεατρική παράσταση, θα κάνουν ψευτοτσαμπουκάδες αποπροσανατολισμού και θα προσπαθούν να χαλάσουν το μυαλό των πράσινων μπας και αποσπάσουν θετικό αποτέλεσμα.

Καλή ώρα όπως η Λαμία την προσεχή Κυριακή.