Ο Νο1 λόγος της κατάρρευσης του Παναθηναϊκού

Ο Παναθηναϊκός «αυτοκτονεί», αλλά κανένα πρωτάθλημα δε χάθηκε.

Δέχτηκε κόκκινη ο Κουρμπέλης. Βλακεία του, χαζομάρα του, ηλιθιότητα απ’ τις λίγες. Όποιο χαρακτηρισμό θέλει κάνει ο καθένας. Γίνονται αυτά στα παιχνίδια. Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, η ψυχολογία του είναι ακριβώς ανάποδη απ’ τον πρώτο γύρο. Τότε που οτιδήποτε κι αν συνέβαινε, αισθανόσουν πως θα νικήσεις. Τώρα η ψυχολογία είναι ακριβώς η αντίθετη.

Είναι ξανά εδώ ο φοβικός Παναθηναϊκός. Εκείνος που πιστεύαμε πως άλλαξε, όμως εδώ και ένα μήνα μας αποδεικνύει το αντίθετο. Ήδη έχουμε δει την πιο εύκολη απώλεια βαθμολογικού πλεονεκτήματος στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος. Τόσο γρήγορα, τόσο εύκολα, τόσο φθηνά. Γιατί έδωσε το δικαίωμα στους αντιπάλους σου να το πιστεύουν όλο και περισσότερο. Όσο εκείνοι το πίστευαν, εσύ έκανες βήματα προς τα πίσω.

Τεράστια απώλεια της διαφοράς, μην ωραιοποιούμε αυτό που συνέβη. Ψυχολογικά ικανή κατάσταση να σε διαλύσει. Αν δεν είσαι δυνατός, αν δεν παρουσιάσεις ισχυρή πνευματική αντίδραση. Όχι, ο Παναθηναϊκός μέχρι τώρα δεν την έχει. Του λείπει απ’ το ρόστερ η προσωπικότητα. Τόσο απλό είναι. Ακόμη και οι μεταγραφές που έκανε, δεν είναι παιδιά «ψημένα» σε πρωταθλητισμό. Όσο καλοί παίκτες κι αν είναι. Που είναι.

Χαμένες ευκαιρίες, τεράστια δυσκολία στο γκολ, ποδοσφαιριστές που έχουν κάνει βήματα προς τα πίσω. Ίσως να είναι ντεφορμάρισμα. Ίσως απλά να μην αντέχουν το βάρος. Βέβαια οι ίδιοι το άντεχαν και προχωρούσαν στην αρχή της σεζόν. Άρα αυτό που είχαν, το έχασαν. Με ένα απίστευτο αυτοκτονικό σερί μέσα σε ένα μήνα. Τρομερά εύκολη παράδοση πλεονεκτήματος.

Μια σειρά από λάθη. Αγωνιστικά, μεταγραφικά, καθυστερήσεις, τα πάντα. Απώλεια ενός στόχου (κύπελλο) και πλέον απώλεια πρώτης θέσης για πρώτη φορά στη σεζόν. Η ανάλυση των «μπορεί», δεν οδηγεί κάπου. Μπορεί αν είχαν αποκτηθεί παίκτες την ώρα που έπρεπε, να ήταν όλα διαφορετικά. Μπορεί αν γέμιζες το ρόστερ σου με εμπειρία πρωταθλητισμού, να ήταν διαφορετικά. Μια σειρά από μπορεί που απλά ανεβάζουν την πίεση των Παναθηναϊκών και στην πράξη δεν βοηθούν κάπου.

Ένα σερί δικαιωμάτων. Επέτρεψε τόσο εύκολα το Τριφύλλι να… μυρίσουν αίμα. Τώρα πιστεύουν πως για πλάκα θα προσπεράσουν όλοι. Οι διαφορές είναι ελάχιστες με τον τρίτο και τον τέταρτο. Ενώ είναι και σε σημείο να κυνηγάς την πρώτη ΑΕΚ, που πλέον έχει δυναμική, έχει περισσότερες λύσεις από σένα. Μεγάλη κουβέντα το γιατί δεν πάλεψες να μικρύνεις αυτή την διαφορά στις λύσεις, τη στιγμή που όλοι φώναζαν πως η ομάδα έχει ανάγκη ποιότητα, εμπειρία, παραστάσεις.

Διαρκώς λες και πατούσες… φρένο ενώ ήταν η ευκαιρία σου να γκαζώσεις, να φύγεις, ή έστω να διατηρήσεις το πλεονέκτημα που είχες απ’ τους πιο πίσω. Οι οποίοι μαθηματικά βέβαιο ήταν πως θα τρέξουν κάποια στιγμή. Μόλις το έκαναν, δείχνεις να… μένεις από λάστιχο.

Είναι ανούσια η τεράστια ποδοσφαιρική ανάλυση, στα συστήματα, αν σε «διάβασαν» και σε ξέρουν. Ο Παναθηναϊκός οπισθοχώρησε τόσο μα τόσο άνετα και φθηνά, επειδή δεν «φόρτωσε» με λύσεις επιπέδου πρωταθλητισμού, δε γέμισε με ψυχολογία. Οι παίκτες που… τράβηξαν κουπί, είναι προφανές πως μοιάζουν υπερβολικά «άδειοι». Λες και έδωσαν όσα είχαν και δεν έχουν κάτι άλλο.

Πνευματικό άδειασμα, όχι σωματικό. Εκεί είναι όλη η ιστορία. Ο Παναθηναϊκός να ξαναβρεί τα πατήματά του. Να πάρει τα πάνω του. Να πιστέψει πως αυτό που έκανε σε όλο τον πρώτο γύρο, δε γίνεται να το σκορπά τόσο άνετα. Δε γίνεται ξαφνικά να μην μπορεί, αυτό που για τόσα ματς μπορούσε. Ας πάνε σε ψυχολόγο να τους δώσει να καταλάβουν πως ένας μήνας δεν είναι ο κανόνας. Μπορεί όμως να είναι η καταστροφή αν συνεχίσεις τον κατήφορο.

Μεμονωμένα αν κοιτάξεις το ματς με τον Αστέρα Τρίπολης, δε λέει κάτι. Μεμονωμένα στα ματς που είχες απώλειες, πάνω κάτω τα ίδια πράγματα πληρώνεις. Έπαψες να σκοράρεις εύκολα, έπαψες να πιστεύεις στον εαυτό σου, δέχεσαι ευκολότερα γκολ χάνοντας την ανασταλτική σου λειτουργία. Τα υπόλοιπα είναι απλά για να τα συζητάμε.

Προφανώς και δεν είναι ώρα ούτε για… ανάθεμα, ούτε για να σηκώσεις το δάχτυλο και να δείχνεις φταίχτες. Η προσπάθεια συνεχίζεται. Η πίστη στην ομάδα δεν πρέπει να χαθεί. Ξαναλέμε, είναι η ίδια ομάδα που είχε τον Παναθηναϊκό πρώτο μέχρι τώρα. Πρώτη φορά πέφτει απ’ την κορυφή το Τριφύλλι. Ενοχλεί, προβληματίζει, αλλά δεν «σκοτώνει».

Η συνέχεια υπερβολικά δύσκολη. Γιατί όχι απλά… έκαψες το λίπος που είχες, αλλά δεν κράτησες και τροφή για να αντέξεις στη συνέχεια. Πιθανή απώλεια αυτού του τίτλου, θα «πονέσει» υπερβολικά. Κυρίως επειδή ο κόσμος στηρίζει συγκινητικά. Είναι δίπλα στον προπονητή και τους παίκτες, σε κάθε «στραβή», σε κάθε απώλεια. Γιατί περιμένει το στόχο που τόσο του λείπει. Δεν πρέπει να τον στερηθεί και πάλι. Απλά δεν πρέπει.

Τον τρόπο τον ξέρετε. Εσείς τον είχατε για τόσους μήνες και τον ξεχάσατε για έναν. Βάλατε τον εαυτό σας στο πρόβλημα. Φροντίστε να τον βγάλετε. Όχι επειδή κάποιος άσχετος το λέει, επειδή μπορείτε. Γιατί δεδομένα μπορείτε. Πεισμώστε. Εκνευριστείτε λίγο. Δεν κάνει κακό.

Υ.Γ. Τα μεταγραφικά είναι ο Νο 1 λόγος της κατάρρευσης και της πιθανής απώλειας του τίτλου. Είναι απίστευτο τόσους μήνες να ξέρεις τι θες, πόσο το θες και να έχουμε φτάσει ώρες πριν λήξει η μεταγραφική περίοδος, να συζητάμε για το πόσες ανάγκες δεν καλύφθηκαν. Και πάλι δεν καλύφθηκαν. Ούτε όσο έπρεπε, ούτε όπως έπρεπε.

Υ.Γ.1: Το ξαναλέμε. Τώρα που είναι τα πιο δύσκολα μέσα στη σεζόν. Δεν τίθεται θέμα προπονητή προφανώς. Αν τεθεί σε πιθανή απώλεια του τίτλου, τότε ο Παναθηναϊκός δε θα κατορθώσει εύκολα να σηκώσει κεφάλι. Γιατί θα επανέλθει στο ράβε ξήλωνε και μάταιος κόπος. Απλά ας φροντίσουν οι πάντες, να ράβουν λίγο γρηγορότερα και με ισχυρότερες κλωστές. Στο τέλος της ημέρας, όσο καλή κι αν είναι η βελόνα, οι κλωστές πρέπει να κρατήσουν.