Περηφάνεια για την προσπάθεια κόντρα σε όλους, ανάθεμα για την… υποκρισία

Δεν γεννηθήκαμε χθες. Εχουν δει πολλά τα μάτια μας όλα αυτά τα χρόνια και η μεγάλη εικόνα δεν αλλάζει ποτέ. Δυστυχώς, αποτελεί την ωμή πραγματικότητα και είναι χρέος μας προς την αλήθεια και τους υγιώς σκεπτόμενους φιλάθλους, να την καταγράφουμε. Κάθε φορά.

Στη δύσμοιρη και βάναυσα κακοποιημένη ποδοσφαιρικά Ελλάδα θα πρέπει να έχεις πολύ μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο (ποδοσφαιρικά) για να κατακτήσεις το πρωτάθλημα δίχως να ελέγχεις το περίφημο παρασκήνιο. Τα παραδείγματα αμέτρητα. Τα ξέρουμε και τα ξέρετε όλοι. Νυν θύτες και πρώην θύματα. Και το αντίστροφο.

Ολοι το βλέπουν, απλώς οι περισσότεροι εθελοτυφλούν εκστασιασμένοι όταν η ισχύς είναι με το μέρος τους. Ενίοτε γίνονται και χειρότεροι απ’ αυτούς που -κάποτε- κατέκριναν με στόμφο.

Ειδικότερα όταν οι διαφορές είναι μικρές και οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά, θα πρέπει να συνωμοτήσει το σύμπαν για να κατακτήσεις τα εγχώρια σκήπτρα δίχως παραρτήματα, δορυφόρους, τρυπήματα, επιλογές/προτιμήσεις διαιτητών και ό,τι άλλο ευφάνταστο μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους.

Για αυτό άλλωστε στη χώρα μας αποθεώνονται ή λοιδορούνται οι… πρόεδροι πολλές φορές περισσότερο κι απ’ τους προπονητές και τους παίκτες. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού θα ήταν θαύμα θαυμάτων να κατακτήσει τη φετινή κούπα κόντρα σε όλους και σε όλα και δίχως παρασκηνιακό έλεγχο.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς πήρε το Κύπελλο πέρυσι κι έβγαλε τον Παναθηναϊκό στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ φέτος, χάνοντας το πρωτάθλημα την προτελευταία αγωνιστική.

Επιτεύγματα που συνιστούν τεράστια υπέρβαση σε σχέση με το μπάτζετ, την ποιότητα, την προσωπικότητα και την εμπειρία πρωταθλητισμού που, καλώς ή κακώς, ο σύλλογος αγνοούσε πλήρως τα προηγούμενα χρόνια. Ανέλαβε καμένη γη και δημιούργησε έναν ανταγωνιστικό Παναθηναϊκό που κάθε χρόνο θα είναι και καλύτερος.

Για τον Σέρβο προπονητή και τους παίκτες που φορούν την πράσινη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος δεν αξίζουν δάκρυα.

Μόνο υπερηφάνεια για την υπερβατική τους προσπάθεια.

Αλλωστε, δεν υπάρχει φίλος του Παναθηναϊκού στον πλανήτη γη που να μην παραδεχόταν εκ των προτέρων ότι το ενδεχόμενο κατάκτησης του τίτλου θα ήταν το πιο καρυδάτο όλων των εποχών.

Η ομάδα έχει θέσει στέρεες βάσεις για να παραμείνει σε πρωταγωνιστικό ρόλο στις εγχώριες διοργανώσεις και να ανακτήσει επιτέλους τη χαμένη της ευρωπαϊκή αίγλη. Αυτό είναι το μεγαλύτερό της κέρδος στη μεγάλη εικόνα.

Εκανε τον κορυφαίο πρώτο γύρο στην ιστορία της και πλήρωσε ακριβά τις… λεπτομέρειες που ήταν όλες εις βάρος της, με αποκορύφωμα το ανήκουστο: να έχει μία ομάδα 30 κρούσματα κορονοϊού πριν από το πιο κρίσιμο ματς της σεζόν και επειδή έχει αλλάξει το πρωτόκολλο να δίνεται αναβολή… μίας ημέρας!

Στα παλιά υποδήματα (όλων των ανταγωνιστών) η υγεία των ανθρώπων, μόνο η πάρτη τους με μπόλικη λάσπη στον ανεμιστήρα, κι όποιον πάρει ο χάρος, λες και πρόκειται για χούλιγκαν.

Εξυπακούεται ότι πλήρωσε και δικά του λάθη ο Παναθηναϊκός. Πρώτο απ’ όλα, ταπεινή μας άποψη, η μη παραμονή του Γκατσίνοβιτς. Ο Σέρβος μεσοεπιθετικός είχε κουμπώσει ταμάμ και οι παράμετροι που συνόδευαν την περίπτωσή του εκτιμήθηκαν/φωτίστηκαν λάθος.

Οπως λάθος ήταν και το γεγονός ότι ο αντικαταστάτης του Αϊτόρ (Μαντσίνι) αποκτήθηκε στο τέλος των μεταγραφών ενόσω υπήρχε άπλετος χρόνος εντοπισμού παίκτη που θα έπρεπε να φορούσε ήδη τα πράσινα την 1η Γενάρη.

Και μετά θα μπορούσε κάλλιστα να ακολουθούσε ο Μαντσίνι στο φινάλε σαν άλλο κερασάκι στην τούρτα. Ακόμα κι έτσι βέβαια θα ήταν υπέρβαση της υπέρβασης να κατακτηθεί ο τίτλος για τους λόγους που προαναφέραμε.

Υπάρχει όμως και το ανάθεμα. Ενα από τα χειρότερα πράγματα είναι η υποκρισία. Και στην Ελλάδα δυστυχώς… περισσεύει.

Υποτίθεται ότι ο Παναθηναϊκός με τον Ολυμπιακό είχαν συμμαχήσει σε επίπεδο ιδιοκτησίας προκειμένου να μην πάρει το πρωτάθλημα η ΑΕΚ του Μελισσανίδη.

Ηταν δύσκολο να αντιληφθούν ορισμένοι ότι ο ένας «χτυπιέται» επειδή έχασε τον έλεγχο κι ο άλλος πολεμάει όποιον έχει τον έλεγχο. Ψιλά γράμματα.

Εκτός εάν το είχαν αντιληφθεί και αποφασίσει στρατηγικά την εφαρμογή του σχεδίου «διαίρει και βασίλευε», προκειμένου να σπείρουν διχόνοια εντός των πράσινων τειχών. Πολύ πιθανό.

Υποτίθεται επίσης ότι ο Ολυμπιακός θα άνοιγε το δρόμο του Παναθηναϊκού προς τον τίτλο και θα τον έκανε λεωφόρο, όπως λειτούργησε π.χ. ο Βόλος.

Υποτίθεται ότι ακόμη και τα επεισόδια στο Φάληρο που έφεραν το κεκλεισμένων των θυρών στο «αιώνιο» ντέρμπι ήταν προσχεδιασμένα. Για να περάσει το τριφύλλι «αέρας», όπως πέρασε π.χ. η ΑΕΚ από το «Κλ. Βικελίδης».

Τόσο πολύ συμμάχησαν ο Μαρινάκης με τον Αλαφούζο που του έκανε τη χάρη και του έδωσε μία ημέρα (sic) παραπάνω ξεκούρασης για τον… τελικό των τελικών.

Υποτίθεται ότι ήταν… απόδειξη κάποιοι πανηγυρισμοί στη Λεωφόρο μετά την ισοπαλία του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια και ότι δεν κρατήθηκαν ούτε τα προσχήματα, λες και δεν πανηγύρισαν με τη ψυχή τους οι Ενωσίτες τη νίκη των Πειραιωτών στο ντέρμπι που τους σέρβιρε στο πιάτο το πρωτάθλημα.

Υποτίθεται ότι ο Παναθηναϊκός θα έπαιρνε δώρα. Από το παρασκήνιο που δεν ελέγχει, από τις ομάδες δορυφόρους που δεν έχει, από τα τρυπήματα που δεν κάνει, από τα κοράκια που τον πήγαν πριονοκορδέλα, από τη λαίλαπα της διασποράς του κορονοϊου που έσκασε από το… πουθενά και ανάγκασε τον Γιοβάνοβιτς να βρεθεί αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο δίλημμα της προπονητικής ζωής του.

Οι φίλοι του Παναθηναϊκού όμως ξέρουν. Εχουν και τη γνώση και το επίπεδο να αναγνωρίσουν τις αξίες.

Το έχουν αποδείξει πολλάκις. Και θα το επαναλάβουν.