Έφτασε η στιγμή να βγουν οι παίκτες μπροστά

Ατρόμητος και Ολυμπιακός σχεδόν καθορίζουν τη σεζόν και οι παίκτες του Παναθηναϊκού έχουν την ευκαιρία τους!

Διαφωνίες για το αν έπρεπε να αλλάξει ο προπονητής. Διαφωνίες για το αν έπρεπε να υπάρξουν οι συγκεκριμένες επιλογές τακτικά και ενδεκαδιακά στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Σεβαστά όλα αυτά. Προσφέρουν κάτι τη δεδομένη στιγμή; Όχι. Χωρίς αυτό να το λέμε για να αποδυναμωθεί κάποια γνώμη, είπαμε ο καθένας έχει τη σκέψη του. Στην πράξη όμως κάθε σκέψη πρέπει να καταλήγει στην ίδια θέληση: Την επιτυχία του Παναθηναϊκού.

Κατά γενική ομολογία τα 2,5 χρόνια του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο Τριφύλλι επανέφεραν τον Παναθηναϊκό στο δρόμο τον επιτυχιών. Τον ξανάκαναν Παναθηναϊκό για να το πούμε όπως είναι. Πώς συνέβη αυτό; Μέσω του πλάνου, της ομαδικότητας, της τακτικής συνέπειας, των ρόλων που ήξερε ο καθένας μέσα στην ομάδα. Ο Τερίμ προφανώς με το που ήρθε τα άλλαξε όλα αυτά. Αυτόματα λοιπόν η ομαδικότητα αναγκαστικά δίνει τη θέση της στην προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του καθενός.

Καταλήγουμε λοιπόν στους παίκτες. Χωρίς φυσικά να ρίχνει κανείς την ευθύνη πάνω τους για τα άσχημα. Κάθε άλλο. Απλά τώρα είναι η στιγμή που η δική τους… μαγκιά χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Επειδή δεν είναι πλέον κομμάτια ενός συνόλου που λειτουργεί συγκεκριμένα, με αποτέλεσμα είτε να μην φαίνεται η δική τους εξαιρετική βραδιά ή η δική τους κακή βραδιά.

Χρειάζεται περισσότερο η πρωτοβουλία, η προσωπικότητα, το πείσμα, ο εγωισμός. Θα πεις κανείς δεν αρκούν αυτά. Στο σύνολο μιας σεζόν, όχι δεν αρκούν. Στα δύο ματς που ακολουθούν για τον Παναθηναϊκό όμως, αρκούν. Γι’ αυτό και εστιάζουμε στους παίκτες, ακριβώς σε αυτή τη χρονική στιγμή και στις συγκεκριμένες απαιτήσεις της σεζόν.

Με κάθε σεβασμό στον Ατρόμητο, ο Παναθηναϊκός έχει παίκτες με ποιότητα και προσωπικότητα που καθορίζουν όλους τους τομείς του αγώνα στο Περιστέρι. Βάζοντας μπροστά ακόμη και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αν θέλετε, τώρα είναι η στιγμή να βγουν μπροστά όσοι αγωνιστούν και να «καθαρίσουν» μια πρόκριση κόντρα σε κατώτερο (απ’ αυτούς) αντίπαλο.

Ο Ντραγκόφσκι προέρχεται απ’ το Καμπιονάτο, ο Λοντίγκιν έχει παίξει Champions League Με τη Ζενίτ, Ο Γεντβάι ήταν τόσα χρόνια Μπουντεσλίγκα, ο Βίτορ Ούγκο Καμπιονάτο και υψηλό επίπεδο Βραζιλίας και Τουρκίας, ο Μλαντένοβιτς Εθνική Σερβίας, ο Αράο κορυφή στη Βραζιλία και Φενέρ, ο Βιλένα μέχρι Εθνική Ολλανδίας, ο Τζούρισιτς Καμπιονάτο κι Εθνική Σερβίας, Μπερνάρ «σελεσάο» και Premier League, Μπακασέτας αρχηγός Εθνικής και με εκπληκτικές σεζόν Τουρκία.

Δε συνεχίζουμε, χαρακτηριστικά αναφέραμε κάποια παιδιά. Και για τους υπόλοιπους λίγο πολύ ισχύουν τα ίδια. Είναι λοιπόν ζήτημα και του καθενός αν ανέχεται να χάσει ένα στόχο απ’ τον κάθε Ατρόμητο. Σε μια στιγμή που ήδη αμφισβητείται επειδή πήγε κι έχασε στην Τούμπα με 2-1, την 20^η αγωνιστική. Όποιος δέχεται να τον θεωρούν… λίγο, χωρίς δυνατότητα να πετύχει κάτι στην Ελλάδα, μάλλον δε θα φορούσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Τώρα λοιπόν πρέπει να το δείξει. Σε μορφή ενόχλησης εγωισμού.

Μετά τον Ατρόμητο έρχεται ο Ολυμπιακός. Γιατί κι εκείνο το ματς προσφέρεται στους παίκτες να βγουν μπροστά και να στρώσουν την κατάσταση; Επειδή ναι μεν θα παίξουν ντέρμπι αλλά κόντρα σε αντίπαλο με χειρότερα δεδομένα από τον Παναθηναϊκό. Τί εννοούμε; Απέναντι στον ΠΑΟΚ οι Πράσινοι είχαν να παίξουν με μια ομάδα που έχει ίδιο προπονητή, είναι δεμένη, σε εξαιρετική αγωνιστική κατάσταση, στην τοπ φόρμα της.

Ο Ολυμπιακός σε καμία περίπτωση δεν είναι εκεί. Έχει κι αυτός καλούς παίκτες προφανώς. Όμως είναι ένα σύνολο με περισσότερες και συχνότερες αλλαγές απ’ τον Παναθηναϊκό. Στον πάγκο και φυσικά στο ρόστερ. Μια ομάδα που δεν είναι σε καλή κατάσταση, δεν είναι δεμένη σε καμία περίπτωση. Δεν κατάφερε να νικήσει τον Παναθηναϊκό που έπαιξε με τον Ακαϊντίν σέντερ φορ, αυτό λέει τα πάντα.

Δύο νίκες στα επόμενα ματς, αλλάζουν ξανά την ιστορία. Με τον Παναθηναϊκό να έχει τελειώσει τα ντέρμπι μέχρι τα πλέι οφ και τους υπόλοιπους να πρέπει να «βγάλουν τα μάτια τους» στα μεταξύ τους ματς. Απ’ τη στιγμή που έχει χαθεί η δομή που είχε ο Παναθηναϊκός ως ομάδα, τότε πρέπει να εμφανίσει σε μεγαλύτερο βαθμό την ατομική ποιότητα και προσωπικότητα.

Μην παρεξηγηθούμε, δεν υπάρχει ματς στο οποίο να νικά ο οποιοσδήποτε χωρίς να χρειάζεται προπονητής. Ο Παναθηναϊκός έχει προπονητή παρά τα λάθη που έκανε και επισημάνθηκαν απ’ όλους. Δεν χρειάζεται μηδενισμός αυτή τη στιγμή, ειδικά σε έναν τεχνικό σαν τον Τερίμ. Είναι άδικο και γι’ αυτόν. Θα κριθεί προφανώς στο τέλος της σεζόν, αν έχει στα χέρια το τρόπαιο του πρωταθλητή ή όχι. Γι’ αυτό που ήρθε δηλαδή. Δε θα κριθεί τώρα επειδή αντικατέστησε τον Γιοβάνοβιτς τον οποίο όλοι γουστάραμε, σεβόμασταν και σεβόμαστε φυσικά.

Η τωρινή μορφή των Πράσινων προσφέρεται για το step up των παικτών. Στα δύσκολα που έχει περιέλθει η ομάδα, τα οποία όμως διορθώνονται με μια πρόκριση κόντρα στον Ατρόμητο που έπρεπε να μη τη συζητάμε καν ως δύσκολη αποστολή και με μια νίκη σε ντέρμπι στη Λεωφόρο.

Έχοντας επισημάνει την έλλειψη του χαρακτηριστικού της ευκολίας στο γκολ είτε από φορ είτε από εξτρέμ, σαφώς και υπάρχει εμπιστοσύνη στους παίκτες. Στις δυνατότητές τους, την προσωπικότητά τους, το «δέσιμο» που έχουν με τη φανέλα που φοράνε. Στο αίσθημα ευθύνης και της ικανότητας να ανταποκριθούν σε αυτό. Τώρα είναι η στιγμή.