By Είναι δύσκολο να αντιληφθούμε αυτό που έκανε ο Παναθηναϊκός κόντρα στον Ολυμπιακό.
Τελικά η μόνη ελπίδα του Ολυμπιακού κόντρα στον Παναθηναϊκό, είναι να μην μπορούν να πάρουν τα πόδια τους επειδή καμιά 20αριά είχαν Covid-19. Έτσι… πανηγύρισε ο αιώνιος το γεγονός πως έδωσε το πρωτάθλημα στην ΑΕΚ την περασμένη σεζόν. Από τότε μέχρι και τώρα, δεν έχει υπάρξει ούτε ένα ματς ολόκληρο ή τα 50 λεπτά που παίχτηκαν στο χορτάρι στον πρώτο γύρο, που να μπορούν να πουν έστω πως ήταν ανώτεροι κι απλά δε νίκησαν.
Φυσικά δεν είναι θέμα… μοίρας, τύχης και κάποιας ανώτερης δύναμης που τιμωρεί τους «ερυθρόλευκους». Το ποδόσφαιρο και ο Παναθηναϊκός είναι τα στοιχεία που τους κάνουν να μην μπορούν να ελπίζουν. Μετά το περίφημο περσινό ντέρμπι στο Φάληρο με τα δεκάδες κρούσματα των Πράσινων, είναι άκρως ικανοποιητικό αυτό που έχει πετύχει το Τριφύλλι απέναντί τους.
Εις διπλούν μάλιστα. Ο Παναθηναϊκός πρώτα απέκλεισε τον αιώνιο απ’ το κύπελλο, παρά τα απίστευτα αγωνιστικά προβλήματά του. Έχοντας για σέντερ φορ στο τέλος της αναμέτρησης στην έδρα τους, τον Ακαϊντίν. Στη Λεωφόρο το 2-0 ήρθε με σχετική άνεση. Έχοντας για σέντερ φορ τον Γερεμέγιεφ. Αν συζητούσαμε πριν κάποιες εβδομάδες πως θα γίνουν αυτά, θα γελάγαμε με την ψυχή μας θεωρώντας πως πρόκειται για ανέκδοτο. Έλα όμως που ποδοσφαιρικά πλέον αυτή είναι η διαφορά των δύο ομάδων. Είτε παίζουν οι Πράσινοι με στόπερ για φορ, είτε με τον τρίτο επιθετικό βασικό-ακόμη κι αυτός προέρχεται από απουσία λόγω τραυματισμού-είναι καλύτεροι απ’ τον Ολυμπιακό. Τα υπόλοιπα ας τα βρουν μόνοι τους, είναι δικά τους προβλήματα να λύσουν δεν αφορούν το Τριφύλλι.
Εν μέσω τόσων προβλημάτων, λίγες μέρες μετά από ματς που χρειάστηκε προσήλωση και ενέργεια (Ατρόμητος για το κύπελλο) ο Παναθηναϊκός επικράτησε σαφώς ευκολότερα απ’ όσο θα περιμέναμε. Ειδικά στο άκουσμα της απουσίας του Ιωαννίδη, η ανησυχία και το άγχος μεγάλωσαν. Ίσως γιατί κι εμείς δεν είχαμε συνειδητοποιήσει τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στις δύο ομάδες. Απλά σε τέτοια ντέρμπι και ειδικά όταν η μία πλευρά είναι τόσο άτυχη με τις απουσίες εδώ και πολλές εβδομάδες, ενώ ταυτόχρονα είναι διπλά κουρασμένη απ’ τον αιώνιο, πάντα υπάρχει κίνδυνος να γίνει έκπληξη.
Αυτή τη φορά δεν έγινε. Ο Παναθηναϊκός πήρε αυτό που του άξιζε πέρα για πέρα. Δείχνοντας κιόλας να έχει ποιοτικό πλεονέκτημα σε πολλά σημεία απ’ τον Ολυμπιακό. Ένα χτυπητό ήταν ο Μπακασέτας. Αυτό που λέγαμε χρόνια με τον Φορτούνη που έκανε διαφορά στους Πειραιώτες, τώρα το έχει γυρίσει ο Παναθηναϊκός. Μισή μαγκιά δική του και η άλλη μισή ντροπή για τον αντίπαλο που έκανε βήματα προς τα πίσω όσο οι Πράσινοι πήγαιναν μπροστά. Γι’ αυτό και υπήρξε προσπέρασμα ακόμη και σε ποιοτικό επίπεδο.
Η ακόμη μεγαλύτερη νίκη για τον Παναθηναϊκό, είναι το πώς βγήκε από ένα πρόγραμμα και με δεδομένα απουσιών, στο οποίο δε θα μπορούσε να ανταπεξέλθει κανείς άλλος. Συνδυαστικά πάντα, όχι μόνο λόγω προγράμματος. Έχοντας ως ψεγάδια αυτής της πορείας χωρίς ανάσα, την ήττα στην Τούμπα που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ισοπαλία στο τέλος και την ισοπαλία στη Νέα Φιλαδέλφεια, επειδή ήρθε η ισοφάριση στο τέλος σε ματς που στερήθηκαν οι Πράσινοι καθαρό πέναλτι πάνω στον Βέρμπιτς. Λογικά δε δόθηκε επειδή ο αριθμός φαίνεται μεγάλος στους στατιστικολόγους που κοιτούν μόνο τους αριθμούς και δεν αναλύουν αν ήταν ή όχι παράβαση. Ελληνικό φαινόμενο κι αυτό, προπαγανδιστικό. Ας το αφήσουμε όμως…
Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός έχει την ηθική ικανοποίηση πως αυτός «τελείωσε» τον Ολυμπιακό από τους δύο εγχώριους στόχους. Τον πέταξε εκτός κυπέλλου, τον έφερε στο -9 από την κορυφή και στο -6 από την τρίτη θέση. Και φανταστείτε να παίξει κάνα παιχνίδι η μοίρα, να πάρουν οι Πράσινοι τον τίτλο, να πάνε τελικό Κυπέλλου με τον Άρη και να περιμένει ο τέταρτος Ολυμπιακός νίκη του Παναθηναϊκού για να παίξει Ευρώπη την επόμενη σεζόν. Αρρωστημένο σενάριο. Όχι όμως και απίθανο… Ας το αφήσουμε κι αυτό, πάμε μακριά.
Δε χρειάζονται ούτε μεγαλοστομίες αυτή τη στιγμή, ούτε τίποτα. Τώρα τα δύσκολα αρχίζουν για τους άλλους. Ο Παναθηναϊκός βέβαια, επιβάλλεται να διατηρήσει τη σοβαρότητα και την αποφασιστικότητά του. Έχοντας τη δυνατότητα να ξεκουραστούν οι παίκτες και να δουλέψουν για πρώτη φορά με μια βδομάδα απόσταση απ’ το επόμενο ματς. Έχοντας τη δυνατότητα σωστής αποκατάστασης και αναμονή για επιστροφές που θα δώσουν λύσεις.
Κάτι τελευταίο… Ο Φατίχ Τερίμ που τον έβγαλαν όλοι οι ειδικοί του ποδοσφαίρου κάτι ανάμεσα σε Φάμπρι και Πογιάτος, δήλωσε πως θα νικήσει τον Ολυμπιακό για τα 116 χρόνια του συλλόγου. Το έκανε, σε ένα ματς χωρίς αύριο και για τους δύο. Του αξίζει ο πόντος γιατί η ποδοσφαιρική Ελλάδα των προπονητών-μύθων (εξέδρας ή κανονικούς) που έχουν ουρά τα ευρωπαϊκά τρόπαια, τον απαξίωσε σε σημείο χυδαίο.
Υ.Γ. Ο Αλεξανδρόπουλος παλεύει να αποδείξει σε ποιον και τι; Στους Ολυμπιακούς πως δεν ήταν στον Παναθηναϊκό; Στους Παναθηναϊκούς πως είναι Ολυμπιακός; Μια απλή επισήμανση: Σε ηλικία και ποδοσφαιρική ύπαρξη, πρέπει πρώτα να αποδείξει την αξία του και μετά ας ασχοληθεί με τα υπόλοιπα.
Comments