By Ο Φώτης Ιωαννίδης αποτελεί το «καυτό» όνομα του ελληνικού ποδοσφαίρου και παραχώρησε συνέντευξη στο νέο τεύχος της ελληνικής έκδοσης του Esquire, που κυκλοφορεί το Σάββατο 6 Απριλίου.
Ο 24χρονος στράικερ του Παναθηναϊκού αναφέρθηκε στον μεγάλο στόχο με την «πράσινη» φανέλα, που δεν είναι άλλος από το νταμπλ, τον αμυντικό που τον δυσκόλεψε περισσότερο από τον καθένα και την αγάπη του για τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ο Έλληνας επιθετικός συζητά για πολλά από τα όσα λαμβάνουν χώρα μέσα στο γήπεδο αλλά και αρκετά εκτός χορταριού.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για τον πιο άμεσο στόχο του αλλά και τους πιο μακρινούς:
Προφανώς, το νταμπλ με τον Παναθηναϊκό. Ξέρεις, όταν ήμουν 17, είχα ένα σημειωματάριο όπου έγραφα, με χρονικό πλαίσιο μάλιστα, ποια πράγματα θέλω να πετύχω. Ένας από αυτούς τους στόχους ήταν το να μπορέσω να βρίσκομαι στην προσπάθεια της Εθνικής για το Euro 2024. Ήμουν μέσα σε αυτήν. Ένας άλλος ήταν, μετά το πέρας της τριετίας μου στον Παναθηναϊκό –με την ομάδα να μην είναι στην ίδια κατάσταση που είναι τώρα–, να έχω πάρει ένα πρωτάθλημα και δύο κύπελλα. Αν πάρουμε το νταμπλ φέτος, θα έχω τικάρει κι αυτά τα κουτάκια. Μακάρι να το ολοκληρώσουμε.
Από εκεί και πέρα, όταν ξεκινάς μια καριέρα, αυτό που επιθυμείς είναι να μεγιστοποιήσεις το επίπεδο του ταλέντου σου. Είναι το σημείο που θα συνεχίσω, γιατί για αυτό δουλεύω καθημερινά άλλωστε. Να γίνω η καλύτερη εκδοχή του ποδοσφαιρικού εαυτού μου. Κάτι που θα μου δώσει τη δυνατότητα να ακολουθήσω μια πορεία για την οποία θα είμαι ευχαριστημένος και υπερήφανος.
Για τους αμυντικούς που τον δυσκόλεψαν περισσότερο και αγαπημένο συμπαίκτη:
Θα πω τον Virgil van Dijk. Στα ματς με την Εθνική Ολλανδίας κατάλαβα πραγματικά το επίπεδό του και γιατί είναι, πιθανότατα, ο καλύτερος αμυντικός του πλανήτη. Και σ’ το λέω αυτό έχοντας κάνει καλό παιχνίδι απέναντί του. Φαίνεται η κλάση. Βέβαια, για να σου πω την αλήθεια, αυτή η μονομαχία βοήθησε και τη δική μου αυτοπεποίθηση, κατάλαβα πως μπορώ να σταθώ σε αυτό το επίπεδο. Από το δικό μας πρωτάθλημα ξεχωρίζω τον Harold Moukoudi της ΑΕΚ. Έχει πολλά στοιχεία του σύγχρονου ποδοσφαιριστή και έχει κερδίσει τον σεβασμό μου.
Με αναγκάζεις να σου πω μόνο έναν αγαπημένο συμπαίκτη και με φέρνεις σε δύσκολη θέση (γέλια). Ανοίγεις μια μεγάλη κουβέντα τώρα και φοβάμαι μην αδικήσω κάποιους. Αν έπρεπε να επιλέξω έναν και μόνο έναν, θα σου πω τον Bernard, που δυστυχώς δεν θα έχουμε για καιρό ακόμη στα γήπεδά μας. Είναι μάγος. Πέρα από τον τρόπο που χειρίζεται την μπάλα, με εντυπωσιάζει ο τρόπος που αντιλαμβάνεται το τι συμβαίνει γύρω του στο γήπεδο σε μεγάλη ακτίνα, πώς τσεκάρει τους χώρους σε ασταμάτητο ρυθμό. Ώρες-ώρες το κεφάλι του δουλεύει όπως αυτό του Messi, δίχως υπερβολή. Πριν πάρει την μπάλα ξέρει τι θα κάνει, έχει διαύγεια και εκπληκτική ακρίβεια στις πάσες του. Και θεωρώ πως αυτό είναι μια ικανότητα που, όσο περισσότερο εξελίσσεις, τόσο καλύτερος παίκτης γίνεσαι.
Για τη λίγκα του εξωτερικού που θα του ταίριαζε περισσότερο:
Είμαι απολύτως αφοσιωμένος στον Παναθηναϊκό αυτό το διάστημα και δεν με απασχολεί καθόλου ό,τι γράφεται ή ακούγεται. Όταν ήμουν μικρός, είχα όνειρο να παίξω σε ομάδα του εξωτερικού, αλλά αυτές είναι καταστάσεις που δεν χρειάζεται να εκβιάζεις. Δεν ξέρεις, άλλωστε, τι θα φέρει η ζωή. Πάντως, επαναλαμβάνω πως είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος και αφοσιωμένος σε αυτά που έχουμε μπροστά μας με τον Παναθηναϊκό. Είμαι πολύ χαρούμενος εδώ, θα γίνω ακόμα περισσότερο αν πάρουμε το νταμπλ.
Θεωρητικά πάντα, νιώθω πως θα ταίριαζα οπουδήποτε (σε πρωτάθλημα του εξωτερικού), δίχως να το λέω με έπαρση. Αγωνιστικά πιστεύω πως μπορώ να προσαρμοστώ και να σταθώ. Συμπαθώ ως πρωτάθλημα περισσότερο, πάντως, την Premier League και μετά την Bundesliga. Πιο μικρός ήμουν Λίβερπουλ, είχε τύχει όταν ήμουν 10 ετών να επισκεφθούμε το Άνφιλντ με τον πατέρα μου και είχα εντυπωσιαστεί. Μου άρεσε το γήπεδο και όλα όσα έζησα εκεί, ως τουρίστας σκέψου, δεν είχα δει καν ματς.
Για την Formula 1 και τα dream cars που θα ήθελε να αποκτήσει:
Ήμουν πάντοτε οπαδός του Sebastian Vettel. Από τη στιγμή που αποσύρθηκε ξεκίνησε μια συμπάθεια για τη Mercedes, ως ομάδα και ως δομή, παρότι δε με κέρδισε ποτέ ο Lewis Hamilton, αν και έχει τον απόλυτο σεβασμό μου. Εκτιμώ πολύ τον George Russell, θεωρώ πως είναι ο μόνος από τη νέα γενιά που θα μπορέσει να κοντράρει τον Max Verstappen. Αν έχουν ισάξια μονοθέσια πάντοτε (γέλια).
Έχω δύο-τρία αυτοκίνητα ως dream cars. Η Mercedes 300 SL Gullwing είναι ένα από αυτά, έτσι για τη γοητεία του κλασικού. Κάποια στιγμή ελπίζω να είμαι τυχερός και να αποκτήσω μία McLaren, αν μπορέσω. Και δε θα έλεγα όχι σε μία Mercedes GT S Black Series.
Νικος
