Καμία συμπεριφορά Μπαρτζώκα δε θα ήταν ανεκτή σε οποιοδήποτε τμήμα του Παναθηναϊκού

Ωραίο πράγμα η ένταση στον αθλητισμό. Ειδικά στα ντέρμπι όπου εκ των πραγμάτων οι παλμοί είναι στα ύψη. Πάντα όμως, υπάρχει μια λεπτή γραμμή. Εκείνη που χωρίζει το ακραίο αλλά επιτρεπτό και μη επικίνδυνο, με το επικίνδυνο και προκλητικό. Ειδικά σε μια εποχή όπου τα πάντα είναι δύσκολα.

Δε θα μείνουμε μόνο στο ποδόσφαιρο, θα αναφερθούμε στο φαινόμενο με αφορμή το ρεσιτάλ Μπαρτζώκα. Ο προπονητής του Ολυμπιακού έριξε μπινελίκια, προκαλούσε, είπε αυτό που είπε on air στην κρατική τηλεόραση απευθυνόμενος σε αντίπαλο αθλητή. Κυκλοφορούν βιντεάκια για το τι φέρεται να είπε σε διαιτητή.

Θα τον ακουμπήσει κανείς; Ο νέος αθλητικός νόμος αναφέρει τίποτα για προπονητές ή γενικά ανθρώπους που προκαλούν σε ματς έντασης τους αντίπαλους οπαδούς; Σάμπως και να αναφέρει θα τον τιμωρήσει κανείς; Γελιόμαστε μεταξύ μας. Άντε αν πάρει έκταση το θέμα, να του επιβάλλουν καμιά αγωνιστική να μην κάθεται στον πάγκο ή κάποιο πρόστιμο ύψους μιας εξόδου για φαγητό στα δεδομένα αυτών των ανθρώπων. Και να είναι καλά να τα χαίρονται, δεν το κακίζουμε αυτό.

Σε περίπτωση βέβαια που κάποιος αντιδρούσε, πετούσε κάτι ή δεν ξέρουμε κι εμείς τι, ξέρετε που θα ήταν τώρα; Στο κρατητήριο περιμένοντας τη μεταγωγή στα δικαστήρια κι από εκεί βουρ για φυλακή. Κοινώς, επειδή είχε… νεύρα ο προπονητής του Ολυμπιακού και έκρινε σκόπιμο να «απαντήσει» σε ειρωνεία και όχι μπινελίκι οπαδού, ίσως κάποιος άνθρωπος να έχανε την ελευθερία του.

Είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε απλά διαβάζοντάς το σε δυο σειρές. Το ζήτημα είναι κάτι περισσότερο από σοβαρό βέβαια. Ταυτόχρονα, δε σας κρύβουμε πως είναι κι αιτία χαράς. Γιατί ο Παναθηναϊκός ως σύλλογος, σε όλα του τα τμήματα, ποτέ δεν χειροκρότησε τέτοιες συμπεριφορές. Ποτέ δεν υπερασπίστηκε εντάσεις κι ας μην μπορούμε να θυμηθούμε τα τελευταία πολλά χρόνια κάτι έστω κοντά σε αυτό το ρεσιτάλ.

Απ’ την άλλη, πόσες φορές είδαμε καταστάσεις ντροπιαστικές στη Λεωφόρο ή στο ΟΑΚΑ ή σε όποια έδρα παίζουν οι Πράσινοι; Από… ελέγχους σε δίχτυα, υψωμένα δάχτυλα, μπινελίκια, φιλάκια να στέλνονται στην εξέδρα, με τη μακρά λίστα να μην έχει τελειωμό.

Η μη υπεράσπιση τέτοιων καταστάσεων, αποτελεί τίτλο τιμής για τον Παναθηναϊκό. Και δε λέμε πως ποτέ κανείς άνθρωπός του δεν έχει ξεφύγει. Σαφώς κι έχει συμβεί και θα συμβεί. Δε θα δείτε όμως να βγαίνει κανένας να υπεραμυνθεί. Δε θα δείτε να προσπαθεί να κάνει κάποιος το άσπρο μαύρο. Ακόμη και για πράγματα που δεν προκαλούν βία ή ένταση έστω στην εξέδρα. Για παράδειγμα το σκηνικό με τον Μπακασέτα στην Τούμπα που τον… έστησαν στο απόσπασμα επειδή λέει έκανε θέατρο!

Αν λοιπόν ο Μπακασέτας έπρεπε να πάψει να είναι αρχηγός της Εθνικής-έτσι διαβάζαμε-το λιγότερο, ο Μπαρτζώκας και ο κάθε Μπαρτζώκας, πώς μπορούν να τιμωρηθούν; Φυσικά δε συζητάμε για την… βουβαμάρα. Πόσοι έχουν αναφερθεί στη συμπεριφορά του προπονητή του Ολυμπιακού; Δε χρειάζεται να το απαντήσουμε. Με την ίδια απάντηση να ισχύει και στις ανάλογες συμπεριφορές του παρελθόντος, από τον κάθε «Μπαρτζώκα».

Το… τσουβάλιασμα δε μας αρέσει, ειδικά όταν μιλάμε για συλλόγους με εκατομμύρια υποστηρικτές. Οι οποίοι προφανώς δε γίνεται να είναι κι όλοι καλοί, όλοι ίδιοι. Όμως κάθε κλαμπ κουβαλά κάποιες αρχές. Αυτές οι αρχές στον Παναθηναϊκό λοιπόν, είναι τιμητικό που δεν ανέχονται τέτοιους… επαγγελματίες. Δεν τους υπερασπίζονται, δεν… βάζουν πλάτη, ακόμη περισσότερο δεν πανηγυρίζουν ως «μαγκιά» τέτοιες συμπεριφορές.

Ξεκάθαρα δεν είναι ψυχούλες και οι καλύτεροι άνθρωποι όσοι βρίσκονται στον Παναθηναϊκό και οι υπόλοιποι όλοι σκάρτοι. Απλά είναι το… βρίσκουν και τα κάνουν. Όταν στο Τριφύλλι δεν είναι ανεκτή τέτοια κατάσταση, προφανώς και κανείς δεν την ακολουθήσει. Όταν σε άλλους είναι αιτία να σε κάνουν ήρωα, χαζοί είναι να μην το κάνουν;

Δε σας κρύβουμε πως είναι ιδιαίτερα στενάχωρο όλο αυτό, όσο κι αν Παναθηναϊκά είναι παράσημο. Γιατί πάντα υπάρχει ο φόβος πως κάποιος θα καταστρέψει τη ζωή του και ο κάθε Μπαρτζώκας θα αποθεώνεται για αυτές τις συμπεριφορές. Κερδίζοντας συμβόλαια, στήριξη, θα γίνεται όλο και πιο δημοφιλής.

Φυσικά κανείς δε θα επεμβαίνει, δε θα τιμωρεί και η ζωή θα συνεχίζεται. Ο Παναθηναϊκός είναι αυτός που έχασε αγώνες λόγω τέτοιων προκλήσεων. Είναι αυτός που έχει δεχτεί τιμωρίες για το παραμικρό, αλλά κανείς δεν τον επιβράβευσε για την υπομονή και την ανοχή του κόσμου του.

Ακόμη κι αν έχουν συμβεί όλα αυτά, ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να αλλάξει λογική το Τριφύλλι. Είναι χαρά να βλέπεις έναν οργανισμό να «αναγκάζει» δύσκολους, νευρικούς, έντονους χαρακτήρες μεταξύ άλλων, να κοιτούν τη δουλειά τους και να μην προκαλούν κανέναν.

Όποιες συνέπειες κι αν έχει αυτό, «Μπαρτζωκικές» συμπεριφορές, δε χώρεσαν ποτέ στον Παναθηναϊκό σε οποιοδήποτε τμήμα του. Δεν επικροτήθηκαν ποτέ ακόμη κι αν υπήρξαν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού σε βάθος δεκαετιών.

Όσο για την υπομονή του κόσμου; Σκεφτείτε απλά να είχε ανάλογη συμπεριφορά ο Αταμάν στο ΣΕΦ. Σκεφτείτε να μιλούσε ο Τερίμ σε αντίπαλο παίκτη, όπως έκανε ο Μάντζιος στο ματς με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη. Ας βλέπουν την ανοχή ως αδυναμία. Απ’ την ψευτομαγκιά, χίλιες φορές «αδυναμία» που δεν θέτει σε κίνδυνο ακόμη και την ανθρώπινη ελευθερία.