Γιοβάνοβιτς στις χαρές, Γιοβάνοβιτς και στις λύπες… και όποιος αντέξει

Aν ήμασταν στον πρώτο γύρο, το δοκάρι του Ιωαννίδη στην OPAP Arena θα έμπαινε γκολ. Και το δοκάρι του Παλάσιος με τον ΟΦΗ στη Λεωφόρο. Και η ευκαιρία, χθες κόντρα στον ΠΑΟΚ, του Τσέριν, μέσα θα πήγαινε. Και η μπάλα από το στήθος του Ρούμπεν θα κατέληγε κόρνερ, όχι στα δίχτυα του Μπρινιόλι.

θα πείτε, μα με την τύχη θα ασχολούμαστε τώρα; Ναι, είναι και αυτή στην εξίσωση, πρέπει να μπει. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει ούτε τη μισή από αυτή που είχε στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος. Ο θυμόσοφος λαός λέει πως “η τύχη είναι με τους τολμηρούς”, σύμφωνοι. Ο Παναθηναϊκός από το Μουντιάλ και μετά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων μετρημένων στα δάχτυλα, έπαψε να είναι τολμηρός.

Επέστρεψε από τη διακοπή πιο αδύναμος

Κι εδώ ακριβώς γεννάται το μεγάλο ερώτημα. Πώς γίνεται να ομάδα να επιστρέφει από τη διακοπή -που η αλήθεια είναι πως χρειαζόταν για να φρεσκαριστεί και να πάρει ανάσες- και τα “κλειδιά” της είναι εκτός τόπου και χρόνου; Ο Βέρμπιτς άφησε υποσχέσεις στα φιλικά της Κύπρου, αλλά… έμεινε εκεί. Ο Παλάσιος παραμένει ντεφορμέ -με μοναδική εξαίρεση η εικόνα του στο πρώτο μέρος του χθεσινού αγώνα- ο Σπόραρ είναι άφαντος, Τσέριν και Ρούμπεν παίζουν… με μάσκα οξυγόνου, συνολικά ο Παναθηναϊκός μοιάζει με μία ομάδα που επέστρεψε από τη διακοπή του πρωταθλήματος και ξέμεινε από δυνάμεις!

Δεν είναι για να έρθει η καταστροφή, δεν είναι τόσο χάλια τα πράγματα ούτε θα πάρουμε πίσω όσα γράφαμε μετά τα παιχνίδια με ΑΕΚ και ΠΑΣ Γιάννινα. Αλλά είναι ξεκάθαρα ένα κλικ πιο κάτω από την κανονικότητά του, από την ομάδα του πρώτου γύρου που γέννησε τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες.

Και παραμένει ένα κλικ πιο κάτω από τους ανταγωνιστές σε θέμα εναλλακτικών λύσεων. Η ΑΕΚ χάνει από τον Ιωνικό και ο Αλμέιδα ρίχνει μέσα Γκατσίνοβιτς, Φερνάντες, Τσούμπερ και Μάνταλο. Βασικοί σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα. στην ΑΕΚ στον πάγκο.

Ο Ολυμπιακός επίσης έχει λύσεις άλλο αν ο Μίτσελ δεν φαίνεται να έχει λύσεις στο μυαλό του και παίζει με τρία δεκάρια και το σύστημα “όσα πάνε κι όσα έρθουν”. Βάλτε και τον ΠΑΟΚ στην κουβέντα, μία χαρά λύσεις έχει και ταυτόχρονα δείχνει πιο φορμαρισμένος και πιο δουλεμένος από ποτέ. Μακράν -ίσως μαζί με τον ΟΦΗ- η πιο βελτιωμένη ομάδα μετά την επανέναρξη του πρωταθλήματος ύστερα από τη διακοπή λόγω Μουντιάλ.

Ξέρει τις ανάγκες του εδώ και 3 μήνες

Αυτά, λοιπόν, για τον Παναθηναϊκό είναι τα δεδομένα. Αυτή τη στιγμή πάσχει από ψυχολογία, αυτοπεποίθηση, τύχη και λύσεις. Το τελευταίο κομμάτι είναι που σηκώνει τη μεγαλύτερη συζήτηση, αυτό είναι που σηκώνει την περισσότερη σκόνη. Το ότι δεν έχεις λύσεις από τον πάγκο ουσιαστικά το ξέρεις τρεις μήνες τώρα. Δεν χτύπησε χθες ο Αϊτόρ ούτε ο Τριουιγέ. Το ότι το εφετινό πρωτάθλημα “φωνάζει” για βάθος πάγκου είναι κάτι που φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Άρα εδώ ακριβώς είναι το θέμα ποιος φταίει. Ο Γιοβάνοβιτς ή ο Αλαφούζος;

Πιστεύουμε τις φήμες που ολοένα αναπτύσσονται ότι ο Γιάννης Αλαφούζος έχει δώσει το “οκ” για να ενισχυθεί ο Παναθηναϊκός τον Γενάρη με γερές μεταγραφές ή τελικά δεν είναι ο Γιοβάνοβιτς αυτός που καθυστερεί και έχουμε φτάσει 24 Γενάρη και οι “πράσινοι” δεν έχουν αντικαταστήσει τον Αϊτόρ, δεν έχουν πάρει έναν επιτελικό μέσο και (γιατί όχι δηλαδή;) δεν έχουν πάρει και επιθετικό;

Ή, για να το θέσουμε καλύτερα, επιθετικό πήραν και τον έδωσαν στον Λεβαδειακό με τις προηγούμενες μέρες να αναλώνονται στο πλάνο που έχει ο σύλλογος για τον Γερεμέγεφ ώστε να πειστούμε γιατί επιλέχθηκε η λύση του δανεισμού. Προσέξτε, μιλάμε για τον πρώτο σκόρερ του περσινού πρωταθλήματος της Σουηδίας, ο οποίος αποκτήθηκε σε μία περίοδο όπου ο Παναθηναϊκός δυσκολεύεται να σκοράρει, δεν παίρνει γκολ από τους επιθετικούς, αλλά παραχωρήθηκε δανεικός… γιατί ο Γιοβάνοβιτς δεν ήθελε επιθετικό!

Δεν είναι το θέμα το 0-3

Δεν είναι, λοιπόν, το χθεσινό 0-3 από τον ΠΑΟΚ. Βαρύ κι ασήκωτο είναι (5 γκολ σε λίγες μέρες κι έρχεται και η ρεβάνς του κυπέλλου), αλλά το μέγα θέμα είναι πως φτάσαμε έως εδώ. Πώς χάθηκε η διαφορά των 8 βαθμών, πως κατάντησε ο Παναθηναϊκός να μην έχει εναλλακτικές για να συνεχίσει στον “πόλεμο” και πως ο Γιοβάνοβιτς δεν έχει βρει το αντίδοτο στην αγωνιστική μονοτονία που πλέον την έμαθαν οι αντίπαλοι και τον εγκλωβίζουν χωρίς να υπάρχει plan b.

Η καταγραφή των προβλημάτων και των λαθών δεν είναι αποδόμηση της όλης προσπάθειας εφέτος ούτε γκρίνια και αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Είναι κριτική, είναι η σκληρή πραγματικότητα, είναι η επισήμανση μίας δύσκολης κατάστασης.

Στις χαρές και στις λύπες μαζί, όπως λέει και το σύνθημα. Ο Γιοβάνοβιτς έκανε ξανά πρωταθληματικό τον Παναθηναϊκό, δικό του είναι το δημιούργημα της τελευταίας διετίας και προφανώς δεν θα τον ρίξουμε στην πυρά. Αυτός έχει την ευθύνη στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, αυτός έχτισε μία ομάδα που παραμένει πρώτη και εκ των φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου (για να μη το ξεχνάμε αυτό), αυτός είναι που οφείλει να βρει και το “φάρμακο”.

Λείπει η αντίδραση

Λύσεις χρειάζονται. Μεταγραφικές και αγωνιστικές. Ακόμα και ψυχολογικές, αν υπάρχει τέτοιο θέμα μέσα στην ομάδα και η πίεση “λύγισε” τους ποδοσφαιριστές. Λύσεις θέλει ο Παναθηναϊκός και κυρίως αντίδραση από τεχνικό επιτελείο και διοίκηση. Αντίδραση για τον κόσμο ώστε να ηρεμήσει και για τους αντιπάλους για να τους δείξει με εμφατικό τρόπο ότι δύσκολα θα ξεμπλέξουν μαζί του.

Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να βγάζει τα μάτια του με τα ίδια του τα χέρια και έχει καταφέρει να αποδομηθεί μόνος του! Οι αντίπαλοι παίρνουν θάρρος και ψυχολογία στην πιο κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος και τούτη τη στιγμή οι “πράσινοι” μοιάζουν η πιο ευάλωτη ομάδα. Η καταστροφή δεν ήρθε, αλλά οι προσεισμοί συνήθως φέρνουν τον κύριο σεισμό και ο Γιοβάνοβιτς είναι ο μόνος που μπορεί να κρατήσει τα θεμέλια γερά.

Για να μαθαίνετε πάντα πρώτοι την αθλητική επικαιρότητα, ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο GoogleNews στο Facebook στο Twitter στο Instagram