Αυτή την εμφάνιση αναζητούσε από την αρχή της σεζόν ο Παναθηναϊκός!

Για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν, ο Παναθηναϊκός παρουσίασε με διάρκεια κάποια πράγματα που τα είχαμε… ξεχάσει.

Κάλλιο αργά, παρά ποτέ; Δεν συμφωνώ. Διότι όπως ανέφερε και ο Χρήστος Σερέλης προ ημερών «ακόμα και αν πάρει το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός, που θα πανηγυριστεί, δεν σημαίνει ότι η χρονιά δεν ήταν προβληματική». Αυτή είναι η αλήθεια. Όμως έστω και στο παραπέντε οι «πράσινοι» παρουσίασαν ένα πρόσωπο που όφειλαν να το είχαν εμφανίσει εδώ και μήνες. Όμως τα λάθη του παρελθόντος αποτέλεσαν ανυπέρβλητο «εμπόδιο». Τώρα οφείλουν να κάνουν αυτή την επανεκκίνηση με οδηγό τα όσα παρουσίασαν κόντρα στο Περιστέρι.

Προσοχή, προσοχή. Δεν θριαμβολογώ. Δεν έκανε κάτι τρομερό ο Παναθηναϊκός. Εκανε όμως κάτι το πρωτόγνωρο για τη φετινή σεζόν. Ανεξαρτήτως αντιπάλου (το Περιστέρι του είχε βάλει δύσκολα φέτος), είχε διάρκεια σε κίνητρο, σε θέληση, σε εξυπνάδα, σε σκληράδα. Είχε κίνητρο και πρώτα από όλα την απάντηση την έδωσε στον ίδιο τον εαυτό του.

Η αλήθεια είναι ότι τις τελευταίες 20 μέρες και μετά την σωστή απόφαση του Χρήστου Σερέλη να δείξει την πόρτα της εξόδου στον Ντουέιν Μπέικον, η δουλειά που γινόταν στο ΟΑΚΑ είχε μερικά σημεία-κλειδιά. Πρώτα από όλα να υπάρξει η σωστή νοοτροπία. Η νοοτροπία μιας ομάδας που έπρεπε να γίνει ομάδα στο παρκέ και να αφήσει στην άκρη το «εγώ» και την χαλάρωση. Μιας ομάδας που θα σέβεται πάνω από όλα τον εαυτό της έστω και αν το καλοκαίρι θα υπάρξει σημαντική σάρωση στο έμψυχο δυναμικό των ξένων.

Η αλήθεια είναι ότι τις τελευταίες 20 μέρες και μετά την σωστή απόφαση του Χρήστου Σερέλη να δείξει την πόρτα της εξόδου στον Ντουέιν Μπέικον, η δουλειά που γινόταν στο ΟΑΚΑ είχε μερικά σημεία-κλειδιά.

Μιας ομάδας που – επιτέλους – θα βάζει τα χέρια της στη φωτιά, θα αναγκάζει τον αντίπαλο να γίνεται στατικός. Μιας ομάδας που θα αποτελείται από παίκτες που θα φέρονται έξυπνα στο παρκέ. και άπαντες θα είναι δημιουργικοί. Από τους γκαρντ μέχρι τους σέντερ. Όχι για… πάρτη τους. Όχι για τα στατιστικά τους, αλλά για τα στατιστικά της ομάδας. Ο Ματέους Πονίτκα είπε κάτι πολύ σημαντικό. «Στις μεγάλες ομάδες δεν χωρούν ατομιστές, δεν με νοιάζουν τα στατιστικά μου». Αυτό ακριβώς ακολούθησαν άπαντες.

Σκέφτομαι το εξής. Ο Παναθηναϊκός μπήκε σε αυτό το παιχνίδι με έναν καθαρό οργανωτή, τον Πάρις Λι ο οποίος έχει ειδική διαχείριση ώστε να είναι «φρέσκος». Με έναν καθαρό οργανωτή, ο Παναθηναϊκός έκανε φετινό ρεκόρ στις ασίστ (32) και έχασε μόλις 14 σουτ με ποσοστό 86,3%. Τρομερό έτσι; Ναι για τον φετινό Παναθηναϊκό ήταν κάτι το τρομερό, κάτι το πρωτόγνωρο.

Δεν θέλει κόπο, αλλά θέλει τρόπο. Το μπάσκετ μοιάζει να είναι περίπλοκο, αλλά το δύσκολο είναι να το κάνεις να φαίνεται απλό στο παρκέ. Χωρίς τον κορυφαίο του σκόρερ (Μπέικον), ο Παναθηναϊκός είχε 101 πόντους με 19/22 δίποντα και 13/24 τρίποντα. Πώς καλύφθηκε το κενό του παίκτη Μπέικον; Μα με την ομαδικότητα. Μια «μαγική» λέξη. Το ζητούμενο είναι να μη μείνει ο Παναθηναϊκός σε αυτό το παιχνίδι και να εμφανιστεί το ίδιο συνεπής στη συνέχεια. Το ζητούμενο είναι το εξής. Κερδίζει, χάνει τα παιχνίδια, οφείλει να το κάνει ως ομάδα και τίποτα άλλο.

Δεν θέλει κόπο, αλλά θέλει τρόπο. Το μπάσκετ μοιάζει να είναι περίπλοκο, αλλά το δύσκολο είναι να το κάνεις να φαίνεται απλό στο παρκέ. Χωρίς τον κορυφαίο του σκόρερ (Μπέικον), ο Παναθηναϊκός είχε 101 πόντους με 19/22 δίποντα και 13/24 τρίποντα.