Είχαν συνηθίσει τους Καλόπουλους και δεν αντέχουν το 50-50!

Το ντέρμπι τελείωσε την Κυριακή και έχουμε Τετάρτη. Τρεις ημέρες πέρασαν κανένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου δεν είπε κουβέντα για την διαιτησία του Βίντσιτς, αλλά στον Πειραιά δεν μπορούν να το χωνέψουν με τίποτα. Δεν μπορούν να δεχθούν, ότι πήγε ο αποδεκατισμένος Παναθηναϊκός μέσα στην έδρα τους και πήρε άνετα μία ισοπαλία. Κλασική ευκαιρία δεν έκαναν σε 111 λεπτά αγώνα και έπρεπε να βρουν διάφορες δικαιολογίες. Η μία είναι τα καπνογόνα που άναψαν οι οπαδοί τους και διέκοψαν το παιχνίδι για 16 λεπτά. Εκοψαν τον ρυθμό λένε. Ποιον ρυθμό ρε παιδιά; Σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο η ομάδα του Μαρτίνς δεν έκανε μία φάση. Παίχτηκε κανονικά το παιχνίδι όταν τα καπνογόνα έσβησαν. Υπήρχε πολύς χρόνος, αλλά ότι είδα στο πρώτο ημίχρονο είδα και στο δεύτερο. Ο Ολυμπιακός να μην μπορεί να κάνει μία καθαρή φάση απέναντι στον αποδεκατισμένο Παναθηναϊκό. Για το γεγονός ότι με δύο τέτοιες διακοπές σε αγώνα στην Ευρώπη ο διαιτητής θα το είχε διακόψει δεν βλέπω να λένε τίποτα. Τι περιμένω και εγώ από αντικειμενικούς και μη…

Μετά τα καπνογόνα τους έφταιγαν οι καθυστερήσεις. Ο Μαρτίνς το είπε πρώτος με την λήξη του αγώνα. Φώναζε , ωρυόταν στον διαιτητή. Τα 9 λεπτά της διακοπής από τα καπνογόνα έγιναν σωστά 12 από τον διαιτητή και κράτησε και δύο παραπάνω σύνολο 14. Και λένε ότι και πάλι δεν κράτησε όσο έπρεπε. Παιδιά αν είναι να κρατήσει καθυστέρηση μέχρι να κάνει ευκαιρία ο Ελ Αραμπί και ο Τικίνιο ίσως να παίζαμε ακόμα… Όπως το έκανε το 2013 αυτό το λουλούδι της διαιτησίας ο Βοσκάκης. Σήκωσε πέντε λεπτά καθυστερήσεις, αλλά επειδή ο Ολυμπιακός δεν είχε σκοράρει στην Λιβαδειά είπε να το κρατήσει μέχρι να μπει γκολ. Και μπήκε στο 97 και το έληξε.

Όταν έχεις συνηθίσεις με Βοσκάκηδες και Καλόπουλους και Παπουτσέληδες και Αρετόπουλους και Παπαδάκους και Αγγελάκηδες και Μποροθρύλους τόσα χρόνια είναι λογικό να μην ανέχεσαι τον Βίντσιτς και τους διαιτητές που προσπαθούν να παίξουν 50-50.

Αλλά όχι να μας κουνάτε το δάκτυλο και εσείς που για 20 χρόνια κάνατε όργια, βουτάγατε και παίρνατε πέναλτι και πρωταθλήματα με το έτσι θέλω και διαλύσατε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πέρασαν οι εποχές του Καλόπουλου και του Τρύφωνα. Τότε που τον Κατσουράνη τον κάλυπταν πέντε και ακυρώνατε το γκολ σαν οφ-σάιντ. Τότε που ο Βαγγέλης Μαρινάκης έβγαινε στις κάμερες και έλεγε ότι δίδαξε ήθος, λίγο μετά την επίθεση οπαδών του Ολυμπιακού στους παίκτες του Παναθηναϊκού με την λήξη του αγώνα.

Επειδή, λοιπόν, χρόνια ολόκληρα έχουν συνηθίσει στο 100-0 δεν ανέχονται το 50-50. Και κάθε μέρα από την Δευτέρα βρίσκουν και μία δικαιολογία. Την Κυριακή έφταιγαν τα καπνογόνα, την Δευτέρα οι καθυστερήσεις, την Τρίτη οι κίτρινες κάρτες. Α ξέχασα και το πέναλτι, που είδε ο Σπάθας την Κυριακή το βράδυ από το …αντικειμενικότατο Μέγκα. Αύριο μπορεί να ανακαλύψουν και ένα ακόμα πέναλτι.

Η αλήθεια είναι μία. Όταν χρόνια ολόκληρα βιάζεις το ποδόσφαιρο και με το έτσι θέλω παίρνεις νίκες σε βάρος του Παναθηναϊκού και άλλων ομάδων, όταν το 100-0 γίνεται 50-50 δεν το αντέχεις. Τόσο απλά.

*Εμείς την δουλειά μας, διότι είμαστε Παναθηναϊκός. Δεν παίξαμε καλά στο δεύτερο ημίχρονο , πήγαμε αποδεκατισμένοι και πήραμε ένα θετικό αποτέλεσμα. Όχι αυτό που θέλαμε, δηλαδή τη νίκη. Τα όσα έχουν γίνει μετά την Κυριακή από τον Ολυμπιακό και τα μέσα και αυτούς που λένε τις θέσεις της ομάδας του Πειραιά δείχνουν πόσο τους πονάνε τα όσα έγιναν στο ντέρμπι. Το ότι εμφανίστηκε ένας αποδεκατισμένος, αλλά ψυχωμένος Παναθηναϊκός και πήρε εύκολα και άνετα μία ισοπαλία από μία ομάδα που μας την παρουσιάζουν σαν ένα κράμα Σίτι και Μπάγερν δεν το περίμεναν με τίποτα. Περίμεναν να κάνουν πάρτι στο γήπεδο και έμειναν με την όρεξη. Πάντα τέτοια παιδιά…

*Νιώθω μεγάλη περηφάνια για τις δηλώσεις του Ιβάν Γιοβάνοβιτς μετά το παιχνίδι. Οσοι δεν τις έχετε δει δείτε τις δηλώσεις του Σέρβου τεχνικού και δείτε και του Μαρτίνς. Η διαφορά μεταξύ τους εξηγείται. Ο ένας είναι προπονητής στον Παναθηναϊκό και ο άλλος είναι προπονητής στον Ολυμπιακό.

*Γελάω διότι τώρα τα έχουν βάλει με τον Κλάτενμπεργκ, που όρισε στο κορυφαίο ντέρμπι της Ελλάδας διαιτητή επιπέδου τσάμπιονς λιγκ. Αυτοί το ομολογάνε και στα ίσα, ότι τόσα χρόνια είχαν μάθει στους ορισμούς των Καλόπουλων και των Παπουτσέληδων και δεν αντέχουν τους κορυφαίους Ευρωπαίους διαιτητές. Τόσο πόνο έχουν…

*Από την Κυριακή το βράδυ το έχουμε πει ότι κάνεις μα κάνεις δεν χάρηκε με την ισοπαλία. Στον Παναθηναϊκό χαιρόμαστε μόνο με τις νίκες, οπότε όποιος λέει το αντίθετο είναι εκτός τόπου, χρόνου και πραγματικότητας.