Μιλώντας για ποδόσφαιρο, ναι, αλλά χωρίς «Μπουκέ-τα»!

Ο Βασίλης Βέργης γράφει για το «Φθινόπωρο της Πράγας» του Παναθηναϊκού και το «Καταχείμωνο» ενός ρέφερι-ανέκδοτο.

Θα μπορούσα εύκολα να πιαστώ από τις (σωστές) δηλώσεις του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και να συνεχίσω από εκεί όπου… τελειώσαμε πρόσφατα την (σωστή) κριτική που έχουμε ασκήσει στον Παναθηναϊκό (και τον προπονητή του) για μεταγραφικές καθυστερήσεις και λάθη που αδικούν τόσο τη δουλειά του όσο και την ομάδα του. Θα μπορούσα δίκαια να το πράξω καθώς από ΠΕΡΥΣΙ το καλοκαίρι γράφω για την ανάγκη ενίσχυσης του Παναθηναϊκού σε συγκεκριμένες θέσεις, καθώς και για το γεγονός ότι παίκτες σαν τον Σάρλια (που αίφνης διαπίστωσαν αρκετοί μετά την Πράγα ότι «δεν είναι του επιπέδου που χρειάζεται ο κανονικός Παναθηναϊκός») δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος της αντικατάστασης του Σένκεφελντ.

Θα μπορούσα να προτάξω πόσο έλειπε χθες από το τριφύλλι ένας δημιουργικός χαφ ο οποίος έπρεπε αλλά ΔΕΝ αποκτήθηκε (ούτε έγκαιρα ούτε ακόμα). Καθώς και το γεγονός πως όταν «υποχρεώνεται» ο προπονητής να χρησιμοποιήσει ως αλλαγή σε τέτοιας σημασίας ματς τον ουσιαστικά «κομμένο» Αργύρη Καμπετσή, ε, φωνάζει ο ίδιος ότι κάτι δεν έχει πάει καλά στο μεταγραφικό σχεδιασμό του.

Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ως «μεγάλο κάδρο» τη συνολικά προβληματική εικόνα του Παναθηναϊκού στο ματς της Πράγας, τόσο στη δημιουργία όσο και στην ανασταλτική συμπεριφορά, απόρροια της οποίας υπήρξαν και τα δύο γκολ που δέχθηκε.

Με βάση και τις (σωστές ποδοσφαιρικά και ενδεικτικές του χαρακτήρα του ανδρός) δηλώσεις του Ιβάν Γιοβάνοβιτς ο καθένας δύναται να πει ότι ο Παναθηναϊκός στην Πράγα όχι μόνο δεν βρήκε την ποδοσφαιρική «Άνοιξη» που προσδοκούσε στην επιστροφή του στην Ευρώπη, αλλά «Φθινοπώριασε» για τα καλά τις ελπίδες του για πρόκριση. Το 2-0 απέναντι σε μια πιο έτοιμη, όπως φάνηκε τουλάχιστον εκεί, ομάδα είναι πολύ δύσκολο να ανατραπεί. Στη Λεωφόρο πάντως οφείλει να εξαντλήσει τις πιθανότητές του, ευχόμενος να συναντήσει αυτή τη φορά κανονική διαιτησία, και όπου βγει.

Όμως θα μου επιτρέψετε να πως ότι ΟΟΟΛΑ αυτά θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια κανονική ποδοσφαιρική συζήτηση-κριτική, αν είχαμε να μιλήσουμε ΜΟΝΟ για ποδόσφαιρο. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση του ποδοσφαίρου προηγήθηκαν «Μπουκέ-τα» απόρροια των οποίων ήταν το «νοκ ντάουν» εκείνου που τα δέχτηκε.

Έχουμε πει πολλές φορές στο παρελθόν, με αφορμή διαιτητικά όργια που σημάδεψαν δεκαετίες στο ελληνικό πρωτάθλημα, ότι μια κακή εμφάνιση ομάδας δεν σημαίνει ότι της απαγορεύει να χρησιμοποιεί ως επιχείρημα την κακή εις βάρος της διαιτησία αν πράγματι υπάρχει. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα.

Στην περίπτωση του αγώνα Σλάβια-Παναθηναϊκός όχι απλώς υπήρξε αλλά ήταν ΑΘΛΙΑ. Η διαιτησία ΑΛΛΟΙΩΣΕ ξεκάθαρα τις συνθήκες διεξαγωγής του αγώνα. Η καλύτερη Σλάβια δεν είχε κάνει ουσιαστική ευκαιρία μέχρι το σημείο που ο Γάλλος διαιτητής Μπουκέ «ανακάλυψε» αποβολή του Παλάσιος. Ο υποτονικός Παναθηναϊκός κρατούσε εύκολα το «μηδέν», έσβηνε την όποια επιθετικότητα του αντιπάλου και προσπαθούσε δειλά δειλά κάτι να φτιάξει. Όπως ο Αργεντινός στην περιβόητη φάση, άσχετα αν θα ευχόταν… πότε να μην είχε ξεκινήσει εκείνη την κούρσα.

Η ΕΛΕΕΙΝΗ απόφαση του διαιτητή να αποβάλλει τον Παλάσιος –αν υπήρχε var από την… αστεία σε αυτό το ζήτημα ΟΥΕΦΑ, θα είχε γίνει ρεζίλι ΚΑΙ στον εαυτό του όταν το ξανάβλεπε- άλλαξε τα πάντα στο ματς. Οι Παναθηναϊκοί έχασαν το μυαλό τους. Δεν λέω ότι συνέβη σωστά, αλλά συνέβη. Μια ομάδα άπειρη στην Ευρώπη (ως ρόστερ εννοώ) και με σημαντικές απουσίες, είδε έναν από τους καλύτερους παίκτες της να αποβάλλεται προκλητικά, αισχρά. Δεν θέλει πολύ να «πάει βόλτα» το μυαλό.

Το συγκεκριμένο παιχνίδι στο 50ο λεπτό έπρεπε να είναι 1-0 υπέρ της Σλάβια, με 11 παίκτες ο Παναθηναϊκός και με 10 οι γηπεδούχοι. ΑΛΛΟ ματς από το 50ο και μετά. Προφανώς το αντιλαμβάνεστε. Αλλά δεν ήταν έτσι. Κόντεψε να παραμείνει και… 11 vs 10 μέχρι να καταλάβει ο Γάλλος ότι η απόφαση-ανέκδοτο να δείξει αρχικά κίτρινη αντί κόκκινης κάρτας στον Σάντος για την ανατροπή του Σπόραρ έκανε τον ίδιο διαιτητικό ανέκδοτο.

Να μιλήσουμε λοιπόν για ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, όσο θέλετε. Ο υποφαινόμενος άλλωστε έχει περάσει τον Παναθηναϊκό «πριονοκορδέλα» για τα μεταγραφικά λάθη και καθυστερήσεις του, τα οποία «πλήρωσε» με την εικόνα της Πράγας. Πέρα από τις σοβαρές ατυχίες των ιώσεων, πέρα από το εξαιρετικό ντεμαράζ με Σπόραρ (φάνηκε αμέσως πόσο θα τον βοηθήσει) και Βέρμπιτς. Ομως επιτρέψτε μου να σας πω ότι ποδόσφαιρο με «Μπουκέ-τα» δεν είναι κανονικό ποδόσφαιρο, αλλά παραποιημένο. Είτε συμβαίνει στην Ελλάδα των πολύχρονων (λόγω διαιτητικών οργίων) αλλοιώσεων είτε συμβαίνει στην «κλασάτη» ΟΥΕΦΑ του αγαπητού Θεόδωρου Θεοδωρίδη, της οποίας ο «κόραξ» από τη Γαλλία κατέστρεψε ένα παιχνίδι. Και δεν ήταν ο πρώτος που το έπραξε τα τελευταία χρόνια εις βάρος κάποιας ελληνικής ομάδας…

Πηγή: sdna.gr