Οι “εργοστασιακές ρυθμίσεις”, η σταθερή βελτίωση του Παναθηναϊκού κι ο Σιδεράς που πρέπει να βγει

Ο Γιοβάνοβιτς που πασχίζει καθημερινά για να επαναφέρει τον Παναθηναϊκό σε “κανονική λειτουργία”, τα σημεία εμφανούς βελτίωσης των “πράσινων”, το “καμπανάκι” των στατικών φάσεων και ο Σιδεράς που συνεχίζει να “ζυμώνεται” σωστά.

Τον αδικεί τον Παναθηναϊκό το 1-1 με τον ΑΠΟΕΛ το βράδυ της Τρίτης (10/8) στη Λεωφόρο. Όχι ότι… χάθηκε η μπάλα, αλλά στο πρώτο ημίχρονο -ειδικά μέχρι να δεχθούν αυτό το “κρύο” γκολ από τον Θεοδώρου- οι “πράσινοι” ήταν πολύ καλύτεροι, έκλεβαν διαρκώς μπάλες στο δεύτερο μισό του γηπέδου, πίεζαν ψηλά και συντονισμένα όλη την κυπριακή άμυνα κι έφταναν σωστά και οργανωμένα μέχρι την περιοχή.

Εκεί όμως έλειπε ξανά το (λίγο) παραπάνω, η ατομική ενέργεια, η κίνηση που θα έφερνε την ομάδα σε θέση βολής, με αποτέλεσμα να μην “βγαίνει” στο αντίπαλο “κουτί” όλη η δουλειά που έκαναν νωρίτερα οι παίκτες του “τριφυλλιού” σε όλα τα υπόλοιπα σημεία του γηπέδου.

Λείπουν πολύ αυτά τα στοιχεία απ’ τον Παναθηναϊκό και το θέμα είναι ότι δεν τα διαθέτει -στο βαθμό που θα έπρεπε- αυτή τη στιγμή στο ρόστερ του. Βεβαίως και βελτιώνεται σε όλα τα προηγούμενα από αγώνα σε αγώνα, είναι ξεκάθαρο ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς αρχίζει να του δίνει λίγο-λίγο (ή “…σιγκά-σιγκά” όπως λέει κι ο ίδιος) τη δική του “ταυτότητα” μέσα στο χορτάρι ως προς το πρέσινγκ, την κατοχή, τις συνεργασίες, τη διαρκή κίνηση με ή χωρίς την μπάλα.

Όμως “φωνάζει” το πράγμα απ’ την πρώτη στιγμή, πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν εξτρέμ που θα του αλλάξει ταχύτητα και θα του δώσει το “έξτρα” σε δημιουργία κι εκτέλεση (κάτι που παίρνει προσώρας μόνο από τον Χατζηγιοβάνη το “τριφύλλι”), αλλά κι έναν φορ που θα εκτελεί στη… μισή φάση που θα φτάνει μέσα στην περιοχή ή θα είναι σε θέση να “φτιάχνει” μόνος του φάσεις, όταν “μπλοκάρει” όλο το υπόλοιπο σύστημα.

Ο (μόνιμα) αγχωμένος Καρλίτος

Ο Καρλίτος είναι τρομερά αγχωμένος και φαίνεται. Προσπαθεί πολύ μέσα στο γήπεδο, πολεμάει για κάθε μπάλα, αλλά έχει στρεσαριστεί πάρα πολύ για να δείξει πράγματα μετά την περσινή -υπό του μετρίου- σεζόν του. Κι αυτό δεν τον βοηθάει. Θα πρέπει να καθαρίσει το μυαλό του, να επικεντρωθεί σ’ αυτά που μπορεί να κάνει καλά μέσα στο γήπεδο και να μην σπαταλάει δυνάμεις εκτός περιοχής.

Κατανοώ πως οι περισσότεροι γκρινιάζουν για τις μεταγραφές που δεν έχουν γίνει ακόμα και για το γεγονός ότι οι “πράσινοι” δεν έχουν νικήσει ακόμη σε καλοκαιρινό φιλικό (πλην του αγώνα με τη Φένλο, που τον πήραν στα πέναλτι), όμως στην παρούσα φάση προτιμώ να κοιτάζω μισογεμάτο το ποτήρι και να προσπαθώ να δω τι άλλο χρειάζεται για να γεμίσει εντελώς…

Αν είχαμε μπροστά μας μία ομάδα που ήταν “τελματωμένη” σε όλα τα επίπεδα θα κάναμε άλλη κουβέντα σήμερα. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Παναθηναϊκός βελτιώνεται σταθερά από αγώνα σε αγώνα, σε συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού του. Από μία ομάδα που είχε… ξεχάσει τι πάει να πει τακτική κι έπαιζε “…φτου ξελευτερία, πετάμε την μπάλα μπροστά κι όποιος την… πιάσει ας πάει να βάλει γκολ”, χρειάζεται χρόνο να “επανέλθει” σε κανονική “λειτουργία”. Τις… εργοστασιακές ρυθμίσεις, πάσχιζε να επαναφέρει ο Γιοβάνοβιτς στα δύο πρώτα στάδια της προετοιμασίας, προκειμένου να τον πάει δύο επίπεδα παρακάτω. Και… σιγκά-σιγκά το καταφέρνει.

Το “θέμα” με τις στατικές φάσεις

Με κανονικό ποδόσφαιρο -που έχει και λάθη, δεν γίνεται να μην κάνεις λάθη, όταν βρίσκεσαι σε διαδικασία… υπενθύμισης των βασικών- με παίκτες που αρχίζουν να ενσωματώνονται στους ρόλους τους, με καλή κυκλοφορία, με διάθεση να παίξει ο Παναθηναϊκός κι όχι να αφήσει το ματς στον αντίπαλο, περιμένοντας πίσω απ’ την μπάλα.

Αν κάτι προβλημάτισε στο φιλικό με τον ΑΠΟΕΛ –πέραν της “αδυναμίας” εκτέλεσης- αυτό ήταν οι αμυντικές στατικές φάσεις. “Έφαγε” πολλές φάσεις στην περιοχή του ο Παναθηναϊκός από τα κόρνερ και τα φάουλ της κυπριακής ομάδας κι αυτό είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να διορθωθεί ενόψει πρεμιέρας, με έξτρα δουλειά στο Κορωπί, για να μην βρεθεί σε δύσκολη θέση στο ματς με τον Απόλλωνα Σμύρνης.

Ο Σιδεράς είναι το πρώτο “κέρδος”

Κι επειδή δεν πρέπει να τα βλέπουν όλα… γκρι στον “πλανήτη Παναθηναϊκό” οι φίλοι του “τριφυλλιού”, θα μου επιτρέψετε να σταθώ και σε κάτι άλλο, πολύ σημαντικό, το οποίο έχει περάσει για την ώρα στα πολύ ψιλά γράμματα: Στην έως τώρα παρουσία του Γιώργου Σιδερά. Είναι δεδομένο πως δεν θα πρέπει να “φουσκώνουμε” τα μυαλό των “μικρών”, κι οφείλουμε όλοι μας να διαχειριζόμαστε πολύ προσεκτικά κάθε νέο παιδί που “μπαίνει” στην αγωνιστική λειτουργία μίας ομάδας.

Όμως ο Παναθηναϊκός έχει στα χέρια του ένα πραγματικά σπουδαίο ταλέντο, το οποίο πρέπει να “βγει” μέσα στα επόμενα χρόνια. Με προσεκτικούς χειρισμούς και τη διαχείριση που πρέπει. Ο Γιοβάνοβιτς το έχει διαπιστώσει απ’ την πρώτη μέρα της προετοιμασίας, τον εμπιστεύεται και τον προετοιμάζει…

Στο ματς με τον ΑΠΟΕΛ τον έβαλε για πρώτη φορά σε όλο το 90λεπτο, προκειμένου να “ζυμωθεί” κι άλλο ενόψει της πρεμιέρας, όπου θα είναι ο παρτενέρ του Βέλεθ στο κέντρο της “πράσινης” άμυνας. Κι ο 19χρονος τα πήγε ξανά μια χαρά. Και δεν τον έβαλε ο Σέρβος τον “μικρό” σε όλα τα φιλικά, μόνο και μόνο επειδή είχε σοβαρά “θέματα” πίσω με τις απουσίες των Σένκεφελντ και Πούγγουρα, αλλά επειδή βλέπει ότι ο “μικρός” έχει ένα πολύ καλό “πακέτο” και είναι… σφουγγάρι. Ακούει κάθε συμβουλή κι οδηγία, δουλεύει, αφομοιώνει, βελτιώνεται… Κι αυτός θα είναι -από νωρίς- το πρώτο μεγάλο “κέρδος” της εφετινής χρονιάς…

Πηγή: sport24.gr